Jim Terlingen - Bij veel 50-plus-lezers zal het begrip 'kicks voor niks' waarschijnlijk wel een belletje doen rinkelen. Het was de naam van een regelmatig terugkerende rubriek in de legendarische Bescheurkalender, die tussen 1972 en 1986 bij bijna heel progressief-Nederland op de wc hing.

De voor- en achterkant van deze dagkalender werden gevuld met grappige teksten, tekeningen en foto's van Kees van Kooten en Wim de Bie. Deze mannen hadden lange tijd met hun satire in ons taalgebied een niet te onderschatten invloed. En dat is nog steeds te merken.

De types die het duo in hun televisiewerk introduceerden, duiken in het heden nog steeds op, in wisselende gedaantes. Denk maar eens aan Jacobse-van Es in de gedaante van de FvD-politici Baudet-Hiddema. En, ik vlieg hem er nog maar eens in, de bijnaam voor het nieuwe WTC-gebouw in Utrecht: het Tjolk Hekking-gebouw.

Bericht op Twitter

Een uitlegje voor mensen die zich afvragen 'waar opa het toch over heeft': wat Arjen Lubach nu op televisie doet - ook op zondagavond trouwens -  lijkt er wat op. Ook Van Kooten en De Bie reageerden met satire en een links-betrokken houding op het nieuws. In een andere vorm, dat wel. De Bie is nu 78 jaar en Van Kooten 76. Ik moet er niet aan denken dat ze ons kunnen gaan ontvallen (au).

Kicks
Maar goed, terug naar de 'Kicks voor niks'. Dat zijn positieve ervaringen (kicks) die je zomaar in het leven meemaakt (voor niks). Twee voorbeelden uit 1986 van wat de grootmeesters daar zelf onder verstonden: 

Een balpen door het blaadje heen op de vinger voelen schrijven.
En: Lege sinaasappelen stapelen.

Briljante huis-tuin-en-keuken-observaties, die gezien het andere werk van Van Kooten vast uit zijn geest zijn gekomen. 

Utrecht
Ik moest aan de 'kicks voor niks' denken bij een vrolijkmakende ervaring die ik regelmatig meemaak in onze stad. Gewoon op straat. Het is het moment dat ik op de fiets zit, over straatbakstenen rijd en ze rammelen.

Je hoort dan 'Klik-klik-klik-klik-klik...' Ze zitten dan lekker los. Het fijnst is het als je zelf op de fiets zit, maar het luisteren hoe anderen eroverheen rijden, is ook niet te versmaden. En gelukkig kiest de gemeente Utrecht de laatste tijd vaak voor een straatbekleding met steentjes.

De beste plekken die ik ken, zijn: hoek Mariaplaats-Muziekschool, Haverstraat, Oosterstraat (dichtbij het spoor) en sinds kort, het midden van de Tolsteegsingel.

Een Utrechtse kick voor niks. Ik kan het iedereen aanraden.

          

Reageren? terlingenschrijft@kpnmail.nl
Zie ook: www.jimterlingen.nl