Door Vincent Oldenborg - Woensdag verscheen een bijzonder boekje over een bewonersinitiatief, de jongerenhuiskamer, in één van de, traditioneel, moeilijkste wijken van Utrecht, de Geuzenwijk.

Journalist Jos van Sambeek schetst via een reeks van interviews met betrokkenen een goed beeld van een initiatief van betrokken buurtbewoners waardoor opmerkelijke resultaten zijn behaald.

De Geuzenwijk, bij vele oudere Utrechters beter bekend als de Betonbuurt, werd in de jaren '90 van de vorige eeuw 'geterroriseerd' door een groep jongeren, van overwegend allochtone afkomst, waarop niemand vat leek te kunnen krijgen. Zware overlast, vernielingen, bedreigingen en criminaliteit waren aan de orde van de dag en de politie dorste nauwelijks de wijk in om de orde te herstellen.

Via de oprichting en inzet van het zogenaamde Asterix-team, een speciaal gevormde politie-eenheid die een keihard lik-op-stuk beleid voerde, werd getracht de macht over de straat terug te krijgen. Het team slaagde er weliswaar in om een aantal van de grootste raddraaiers tijdelijk van de straat te krijgen, maar iedereen wist dat alleen keiharde repressie niet tot een blijvende oplossing zou leiden.

Inmiddels had een drietal, voormalige deelnemers van de groep, door ingrijpende eigen ervaringen, gemerkt dat ze hard op weg waren om hun toekomst te verpesten. Juist door die ervaringen en bekendheid met de groep jongeren bleken zij in staat hen te bereiken en een begin te maken met het “normaliseren” van de verhoudingen in de wijk. Misschien wat onconventioneel voor de instanties die zich met het probleem bezighielden, maar onmiskenbaar met resultaat.

Wethouder Diepeveen deelt de eerste exemplaren van het boekje uit aan de hoofdrolspelers (vlnr) Rachid Habchi, Issa en Roela Ghoula. Foto: Ton van den Berg

Uiteindelijk leidde hun inspanningen tot een “huiskamer” die gerund werd door de jongeren zelf en die naast een plek om elkaar te ontmoeten ook de mogelijkheden gaf om wat meer structuur in het leven van de jongeren aan te brengen.

Huiswerkbegeleiding door vrijwilligers, gesprekken met (allochtone) ondernemers in de wijk, laagdrempelig contact met de wijkagenten. Alles bij elkaar heeft het bijgedragen aan een opmerkelijke verbetering van de leefomstandigheden in de Geuzenwijk.

Helaas is de jongerenhuiskamer nu sinds een aantal maanden gesloten omdat de bestaande huisvesting is vervallen en er nog geen andere plek is gevonden. Zo dreigt een mooi en succesvol bewonersinitiatief in het slop te raken en het boekje van Van Sambeek laat zien dat dat heel triest zou zijn. Zeker in een tijd dat de diverse overheden ons regelmatig vertellen dat we het vooral allemaal zelf moeten doen.

Het boek is niet in de winkel verkrijgbaar, belangstellenden kunnen contact opnemen met het Wijkbureau Noord-west.

Fotograaf Henni Bunnik maakte de foto's voor het boek. Foto: Ton van den Berg