Door Henk Roozeboom

            “Waarom zijn wij, jonge makers, niet gelijk aan de grote denkers en onze leermeesters van onze geschiedenis?,” vraagt theatermaker El Kharraz Alami zich af. “Ook wij houden ons, al is het op ons vakgebied, bezig met maatschappelijke en menselijke vraagstukken. Daarom willen wij in onze stukken de dialoog aangaan met onze leermeesters.”

            Het theatercollectief wil met nieuwe, hedendaagse, inzichten heersende opvattingen een gelijkwaardige impuls geven. Zij keren zich tegen daarmee tegen het rendementsdenken waarmee het ‘vrije’ denken voor de huidige generatie niet meer mogelijk wordt gemaakt. Maar ook deze generatie heeft, volgens de theatermakers wel degelijk iets te vertellen.

            “Alle makers willen met hun verhalen de wereld opschudden en laten verwonderen,” zegt Tummers. “Wij willen dat op een andere, op onze, manier doen. Daarmee gaan we een strijd aan met de gevestigde orde maar we zijn daarmee niet op zoek naar een controverse maar naar verbinding.”

Daarom heeft het collectief hun ideeën over theater maken besproken met hun leermeesters: Jeroen de Man van de Warme Winkel , Fracnk Vercruyssen van tg STAN en Lotte van de Berg. Samen hebben ze gekeken hoe de nieuwe ideeën van Le Mouton Noir bestaande ideeën konden aanvullen of verbeteren.

Het collectief laat de voorstelling De Bacchanten met het einde beginnen. Het is een heftig begin waar rare dingen gebeuren. “Het publiek zal zich afvragen wat er nu eigenlijk aan de hand is,” zegt El Kharraz Alami. Logisch want het stuk begint met een scène waarin een moeder haar zoon letterlijk zal verscheuren.

Daarna vallen gaandeweg alle verhaalelementen als in een puzzel in elkaar. Het stuk is gebaseerd op een eeuwenoude Griekse Mythe waarin Dionysos, de god van de drank, wraak neemt op de dood van zijn moeder. Dat doet hij door de moeder van zijn neef, Pentheus, tot die gruwelijke moord op haar zoon aan te zetten.

Pentheus wil niet geloven, dat Dionysos, ook al heeft hij vele volgelingen, een god is. De erediensten bestaan uit wilde feesten waarbij de mensen volledig uit hun dak gaan. De neef vindt die feesten verwerpelijk en wil ze verbieden. Dionysos verleidt Pentheus om eens stiekem te gaan kijken en dan voltrekt het onheil zich.

In dit stuk staan Pentheus en Dionysos tegenover elkaar. “Maar,” zegt Tummer beide partijen zijn conservatief in hun ideeën. Beiden bevechten hun eigen waarheid. Om dat te bereiken doen ze zowel goede als slechte dingen. Die mechanismes zien we ook in de huidige problemen tussen oost en west.”

Volgens Le Mouton Noir worden zowel in het oosten als westen en, in feite overal in de maatschappij, fouten gemaakt die vaak gebaseerd zijn op conservatieve gedachten waar iedereen een eigen label van goed of kwaad opplakt. Die dubbelheid of, in de woorden van het theatercollectief, die totaliteit van de mensheid, wil het gezelschap, zonder daar een waardeoordeel aan te geven, aan de dag leggen. In goed en kwaad geloven ze niet.

Voorstelling: De Bacchanten door: theatercollectief Le Mouton Noir, spel: Evgenia Brendes, Khadija El Kharraz Alami, Scarlet Tummers, Bas Zemering, te zien: 28t/m30 sept., in: theater Kikker informatie en reserveringen: www.theaterkikker.nl