Vak P met Ad van Liempt - Woensdagavond, na FC Utrecht - AZ, een appje van schoonzoon Roberto. We werden hartelijk bedankt, want bij hem, in Vak P van de Grolsch Veste, was zojuist een groot feest losgebarsten: Twente had zich geplaatst voor Europees voetbal en had de play-offs ontlopen.

De dank ging vooral uit naar Tasos Douvikas die 140 kilometer verderop in de tumultueuze slotfase de gelijkmaker tegen AZ erin gefrommeld had. De AZ-spelers lagen er op de grasmat van Galgenwaard verslagen bij. Ze zijn nu veroordeeld tot de nacompetitie, met de kans dat ze nóg een keer naar Utrecht moeten…

Een paar seconden na de publiekswissel komt Douvikas de door hem gemaakte 2-2 met Janssen vieren. Foto: Jeroen Stoops

Ja, die slotfase. Utrecht wilde de 2-1 achterstand wegwerken en had zoals gebruikelijk weer een paar enorme kansen gemist. Vervolgens voor de zoveelste keer dit seizoen een gedwongen pauze, omdat er plastic bekertjes bier op het veld werden gegooid. De halve zolen die dat doen, zorgen ervoor dat straks duizenden toeschouwers achter een net komen te zitten – dat lijkt nu wel onvermijdelijk. Bovendien haalt zo’n pauze (de spelers gingen onder leiding van arbiter Kamphuis de kleedkamer in) het ritme uit de wedstrijd en de zuurstof uit het slotoffensief.

Na terugkeer, met nog een paar minuten op de klok, kwam het afscheid van Willem Janssen aan de orde. Hij kreeg een publiekswissel omdat het zijn laatste competitiewedstrijd in Galgenwaard was – we zien hem ongetwijfeld nog wel terug in de nacompetitie tegen Vitesse. Hij omhelsde de scheidsrechter, een ongebruikelijk, maar mooi tafereel.

Het stadion juichte hem hartstochtelijk toe, hij was een echte aanvoerder geweest, een tot verdediger omgeschoolde middenvelder, een fanatieke aanjager – daar houden we van in Galgenwaard. Binnen de minuut werd hem het mooiste afscheidscadeau aangeboden: de gelijkmaker van Douvikas. Galgenwaard trilde van emotie. Waarom eigenlijk? Wat maakte het uit voor Utrecht? ‘Het stadion juichte na afloop alsof we kampioen waren geworden, snap jij dat?’ vroeg Mister Utrecht Leo van Veen zich na afloop af.

Het had vast te maken met de wederopstanding van FC Utrecht, dat weer eens extreem sloom aan de wedstrijd was begonnen (0-2 in een kwartier) en in de tweede helft de wedstrijd naar zich toegetrokken had en fanatiek op de gelijkmaker joeg. Een elftal dat zich uit de halfslaap terugvecht en een sterkere tegenstander bij de strot pakt – daar worden FC Utrecht-aanhangers gelukkig van. En dat leidde in Enschede dan weer tot een spontaan volksfeest.

Het was geen geweldig seizoen voor de FC. Maar het zou toch weer sensationeel kunnen eindigen, dat gevoel heeft de ploeg gisteren bij de supporters achtergelaten. 

Fotoverslag: Jeroen Stoops

Spandoek van de Bunnikside voor Willem.

In drie minuten tijd twee keer juichende Alkmaarders 0-2.

Van de Streek in probeert Wijndal van de bal te houden.

Shirt voor Willem Janssen; Captain bedankt.

Controle bij Van Overeem.

Almqvist arm in arm met Witry.

Van der Hoorn in het doelgebied van AZ.

Mahi is net te laat.

Doelman Jensen ziet het niet meer zitten. De wedstrijd wordt stil gelegd.

Grote kans op de 2-2 voor Veerman.

Publiekswissel voor aanvoerder Janssen.

Een zichtbaar geëmotioneerde Janssen kijkt met zijn gezin naar een film die op de schermen in Galgenwaard wordt getoond.

Quinten Timber (midden) won de Divid di Tomasso Trofee. Bart Ramselaar werd tweede. Hij is geblesseerd en staat niet op de foto. Willem Janssen (rechts) werd derde. Djevencio van der Kunst (links) werd uitgeroepen tot talent van het jaar.