Door Ad van Liempt - Het viel niet mee, vrijdagavond in Galgenwaard, om de aandacht bij de wedstrijd FC Utrecht – NEC te houden. Dat kwam ook wel een beetje door die wedstrijd zelf: veel spel in de breedte, lange saaie perioden, veel gemiste kansen door FC Utrecht – kortom, ongeveer het beeld van de laatste maanden. Maar het kwam vooral omdat er steeds een schaduw over het voetbal viel.

Vóór ons, op rij 42 van Vak P, zat jarenlang, temidden van haar kinderen, Joke Slijper-Van Zanten, de liefste en vriendelijkste supporter die Utrecht ooit heeft gehad. De laatste jaren kon ze niet meer komen, ze was te oud. Deze week is ze overleden, 96 jaar geworden. Haar zonen en kleinkinderen hadden op haar vroegere stoel een shirt en een sjaal van FC Utrecht gedrapeerd, met een bos bloemen erop. Ontroerend.

Aan de Bunnik-zijde hing schuin achter het doel een vuurrood spandoek met als tekst: ‘Jan van Dam, voor altijd in ons roodwitte hart’. Een eerbetoon aan het sportjournalistieke talent dat deze week aan een verwoestende ziekte overleed, pas dertig jaar oud. Een heel aardige, bescheiden maar gedreven jongen, op weg naar een zonnige toekomst – een niet te bevatten drama. Zijn vader Harry was, om wat afleiding te hebben, toch maar naar het stadion gegaan: hij zei dat hij de hele wedstrijd naar dat spandoek had zitten kijken. Hartverscheurend.

Er werd dus ook nog gevoetbald. FC Utrecht won eindelijk weer eens en mag nu zeker aan de nacompetitie meedoen. Het voetbal leek ook wel iets beter dan we gewend waren, maar de ploeg bleek niet in staat de laat verkregen 1-0 voorsprong rustig naar het einde te brengen. De FC belandde nog met de rug tegen de muur, waarbij de foutloos keepende Fabian de Keijzer in de laatste minuut met een reflex een gelijkspel voorkwam.

Galgenwaard genoot van een excellerende Quinten Timber. Bij Studio Sport na afloop pleitten de analisten ervoor dat hij zo snel mogelijk FC Utrecht verlaat en naar een topclub gaat – bizar om te horen, alsof de vierde stad van het land niet van een schitterend talent zou mogen genieten.

Op het laatst werd Timber uitgeblust vervangen. Geen wonder: hij moet op het middenveld ook de minimale duelkracht van grote namen als Maher en Gustafson compenseren, dat houdt zelfs Timber geen negentig minuten vol. Het had wel iets van gerechtigheid dat Anastasios Doufikas de winnende treffer binnenrommelde. De Griek werkt zich week in week uit een ongeluk zonder tastbaar resultaat, en eindelijk werd zijn ijver beloond.

Verder was FC Utrecht – NEC er een om gauw te vergeten.

Of toch niet? Het was wél de eerste wedstrijd die Jan van Dam niet meer mocht zien.

Alles was uit de kast getrokken om er een spectaculair avondje van te maken. Foto's Jeroen Stoops

Ter Avest in duel met Bruijn.

Douvikas in gevecht met Verdonk.

Shein begon in de basis.

Publiek blij met de overwinning.

Blijdschap bij de spelers.