Vak P - Memorabele avond in Galgenwaard

Vak P is de rubriek van sportjournalist Hans van Echtelt over de capriolen van FC Utrecht, dit keer de thuiswedstrijd tegen Willem II, uitslag 2 - 0.

We zullen 1 april 2017 niet gauw vergeten, het werd immers een memorabele avond in Galgenwaard. Een indrukwekkende minuut stilte voor de afgelopen week plotseling overleden voormalige voorzitter Theo Aalbers, gevolgd door een tot ieders verbeelding sprekende 'lichtjesshow' van brandende mobieltjes. Het was de opmaat naar een voetbalwedstrijd die eigenlijk in de schaduw stond van het voorprogramma die recht deed aan de verdiensten van de markante oud-voorzitter.

Helaas heb ik zelf die beelden niet live kunnen meemaken omdat ik zaterdagavond op een grote familiebijeenkomst in Drenthe vertoefde. Maar alleen de beelden van het eerbetoon die via het tv-scherm tot ons kwamen, waren indringend genoeg. We vonden het allemaal ook uiterst toepasselijk dat Sébastien Haller binnen tien minuten de openingstreffer binnenschoot tegen Willem II. Een betere sportieve hommage voor Theo Aalbers was eigenlijk niet denkbaar.

Dat ik deze 1april niet snel zal vergeten, heeft nog een andere reden. Het was op de dag af precies 29 jaar geleden dat ik met een landelijke primeur op mijn krant binnenviel. Via de toenmalige trainer Han Berger was ik getipt dat ene Johan Cruijff bezig was om FC Utrecht via een aantal miljonairs over te nemen. Hij had al een lijst van spelers opgesteld, alleen John van Loen van de toenmalige FC-selectie mocht blijven van Cruijff. Die primeur waarmee ik op 1 april 1988 kwam aanzetten, leverde aanvankelijk de lachlust bij mijn collega's op. "We hebben wel betere grappen van je gehoord", kreeg ik te horen.

Maar een dag later bleek mijn informatie, hoe sensationeel ook, helemaal te kloppen. We kregen bevestigingen van jurist Eric Vile, voormalig minister Pieter Winsemius en een woordvoerder van miljardair Maxwell. Maar zij hadden buiten de krachtdadige opstelling van Theo Aalbers gerekend. Die liet zich niet inpalmen door de vele miljoenen die over tafel vlogen. ,,Jullie blijven met je poten van mijn club af," schijnt hij geroepen te hebben. En een naamsverandering en verhuizing van Galgenwaard naar Woerden was al helemaal niet bespreekbaar.

Daar moest ik zaterdagavond aan denken toen  Richairo Zivkovic de mooiste aanval van de wedstrijd in blessuretijd bekroonde. De bal ketste van paal tot paal en belandde toen pal voor de voeten van de invaller  die doeltreffend uithaalde. Het zal van mij wel een onwerkelijke gedachte geweest zijn maar het zou me niet verbazen wanneer de geest van Theo Aalbers toen heel even in Galgenwaard had rondgewaard in het strafschopgebied van Willem II. En prompt verscheen 2-0 op het scorebord van onze club die - met dank aan Aalbers - nog steeds FC Utrecht heet.