Vak P - Het programmaboekje was een goed voorteken

Vak P is de rubriek van sportjournalist Hans van Echtelt (en als achtervang Ad van Liempt en Ton de Ruiter) over de laatst gespeelde thuiswedstrijden van FC Utrecht, dit keer tegen Vitesse, zondag 2 november: uitslag 3-1.

Het programmaboekje was een goed voorteken

Toen ik zondagmiddag de trappen beklom richting Vak P, werd me het traditionele programmaboekje aangereikt door een medewerkster van FC Utrecht. Op de voorkant prijkte een juichende Ruud Boymans die met het bekende vingertje een van zijn treffers vierde in de afgelopen duels.

‘Dat is een mooi voorteken’, vertrouwde ik mijn onbekende buurman naast me op de trappen toe en ik wees hem op de foto. ‘Als dat eens waar wordt vanmiddag want Vitesse is een heel sterke tegenstander’, kreeg ik als antwoord tijdens het vermoeiende klimmen op die steile trappen.

Maar goed, we hadden allebei ineens een goed gevoel, en dat na de ontluisterende nederlaag van vorige week tegen PSV. Toen FC Utrecht al in de beginfase via een merkwaardige blunder van Jeroen Verhoeven de bezoekers aan een simpele voorsprong hielp hetgeen door Davy Propper werd afgestraft, was het toch wel even gedaan met mijn goede voorgevoel. Dat duurde gelukkig niet lang, binnen twee minuten was het al gelijk en konden beide ploegen weer opnieuw beginnen.

Dat ik een goed voorgevoel had, kwam ook omdat ik zaterdagmiddag assistent Harry van den Ham had ontmoet en hij voorspelde dat FC Utrecht volgens een nieuw ABC-recept zou spelen waarbij de B stond voor wat meer behoudend spel. En dat het ook via de A van Agressief zou zijn en de C van controlerend spel, legde hij me nog even uit. Dat zou tegen Vitesse tot resultaat moeten leiden en dat bleek aardig te kloppen.

En natuurlijk was er weer die dekselse spits Boymans die als een ware plaag voor de defensie van Viteses acteerde en met twee treffers weer aan de lopende band bleef scoren, en zijn mooie foto op de voorpagina op het programmablad helemaal waarmaakte. De vieze smaak van de mislukte wedstrijd tegen PSV is dus aardig weggespoeld en kon de Bunnik Side zich revancheren via massale toejuichingen.

Toen ik de miljoenenploeg uit Arnhem van het veld zag sjokken en zelfs niet de moeite zag nemen om gezamenlijk en collectief hun uitpubliek te bedanken, wist ik waarom Vitesse nooit de vriendenploeg zal worden die FC Utrecht soms wel kan zijn!