Door Frank Slijper - “Tijdens Europese wedstrijden staan we altijd aan”, sprak trainer Ron Jans in de aanloop naar het treffen met het Noorse SK Brann. Dat viel in Bergen, ruim 1000 km ten noorden van Utrecht, niet te ontkennen. Maar de schakelaar die voor enig geluk moest zorgen, bleef jammer genoeg uit staan. 

Net als een week eerder tegen Olympique Lyon gingen de Utrechters met 1-0 onderuit en ook in het tweede duel van het hoofdtoernooi UEFA League had er meer in gezeten. FC Utrecht beet zich echter stuk op de Noren. SK Brann toonde zich een zeer stugge ploeg. Met grote kerels en veel krachtvoetbal. Illustratief: de ploeg uit Bergen maakte beduidend meer overtredingen dan FC Utrecht en won ook meer duels. 

Nee, SK Brann bleek helemaal niet die leuke ploeg te zijn om naar te kijken, zoals Jans eerder verklaarde. Maar dat kon in Bergen ook over onze FC worden gezegd. De neutrale toeschouwer zal het laatste fluitsignaal vermoedelijk als een zegen hebben ervaren. Amusementswaarde: een schamel 5-je voor de moeite. Het was een typische 0-0-wedstrijd. Het team dat iets meer fortuin had, won uiteindelijk. Of een uitgekauwd cliché: de ploeg die als eerste scoort, wint zo’n wedstrijd. 

De kansen voor beide teams waren schaars, zeer schaars. Volgens de statistieken had SK Brann 0,8 doelrijpe kansen (lijkt zelfs overdreven) en FC Utrecht slechts 0,6. Terwijl de mogelijkheid van David Min halverwege de eerste helft echt een 100% kans beschouwd kon worden. In die fase heerste Utrecht en zonder veel af te kunnen dwingen leek een doelpunt voor onze ploeg in de lucht te hangen. Het liep anders. En dan hoor je in de huiskamer nog zo’n dooddoener: als je zelf niet scoort, doet de tegenstander het.

Kort voor de onderbreking viel de tamelijk gelukkige 1-0 voor SK Brann. Uit het niets. In de resterende 45 minuten vond FC Utrecht daar feitelijk geen enkel antwoord op. Wat het ook probeerde, de Noren gaven geen krimp. De aanvallende intenties konden niet overtuigen en het enige dat Utrecht - naast een enorme werklust - toonde was onmacht. Helaas, het optreden was simpelweg niet goed genoeg. Teleurstelling troef.

En nu? Zondag naar Rotterdam. Koploper Feyenoord treed in De Kuip als gastheer op. Een ideale gelegenheid voor FC Utrecht om het geschonden moraal op te krikken. Maar vooralsnog zijn we in Vak P niet meer zo verwachtingsvol zoals we in januari van dit jaar waren. In een periode dat Utrecht onverslaanbaar leek, wedstrijden wel eens lelijk (en met wat geluk!) wist te winnen en Feyenoord in eigen huis met 1-2 versloeg. 

“Het behoort tot de wetten van het voetbal dat op succes vaak een grote teleurstelling volgt”, sprak Het Orakel uit Betondorp ooit. Die teleurstellingen hebben we de afgelopen periode voldoende gehad. Klaar nu, op naar betere tijden. Forza FC Utrecht!

  

Frank Slijper