Vak P is de rubriek van sportjournalist Hans van Echtelt over de capriolen van FC Utrecht, dit keer over de uitwedstrijd tegen Vitesse (1-1).

Een maand geleden, zou een gelijkspel in Arnhem als een grote teleurstelling ervaren zijn. Maar na de twee zeperds tegen FC Twente en PSV werd de 1-1 in het GelreDome niet alleen door mij als een goed resultaat ervaren. En zoals aanvoerder Willem Jansen het na afloop zei: ,,Dit was een FC Utrecht dat zich weer strijdbaar toonde en waarmee we als spelersgroep weer eens voor de dag konden komen.’’

Enkele spelers waren er niet bij: o.a. Urby Emanuelson en Edson Braafheid die waren geslachtofferd na de 1-7 tegen PSV. Wij volgers vanaf  Vak P waren niet verbaasd over die wissels, alleen verbazing dat er niet meer vervangers waren. Deze uitslag geeft in ieder geval weer wat perspectief voor de komende zware periode die FC Utrecht te wachten staat, te beginnen volgende week zaterdag tegen Heerenveen.

Zelf volgde ik het wedstrijdverloop tegen Vitesse via de autoradio, op de terugweg van een middagje Kampong. Als lid van de Club van Vijftig van de scheidsrechtersvereniging Utrecht waren we uitgenodigd om de hockeytopper tussen de mannen van Kampong en Bloemendaal te bekijken. Op een steenworp afstand van Vak P in Galgenwaard heb ik mijn ogen uitgekeken op het spektakelstuk dat zich aan de volgepakte Laan van Maarschalkerweerd voltrok.

Niet alleen de uitslag sprak tot de verbeelding, het werd immers na veel spanning 3-3. Maar vooral de beleving van de 22 spelers, de snelheid van het spel en de optimale discipline in de richting van de arbitrage, spraken tot mijn verbeelding. Geen enkel moment werden de scheidsrechter verbaal onheus bejegend door een van de spelers en toen dat een keertje toch gebeurde, werd meteen een groene kaart getoond.

De vergelijking met de voetballers van FC Utrecht dringt zich op. Een veel snellere spelhervatting, vrijwel steeds op jacht naar het vijandelijke doel maakten dat het een wedstrijd met een hoge amusementswaarde werd. Een topper waardig, zoals ook het publiek langs de afrastering zich uiterst positief gedroeg in de richting van beide ploegen. Na afloop konden de spelers van beide teams gewoon ontspannen tussen het publiek door richting kleedkamer lopen, een verademing.

Kortom: een weekje afwisseling in de reeks voetbalbezoeken, is me heel goed bevallen. Maar over twee weken zitten we toch weer gewoon in ‘ons’ Vak P!