De rechter heeft uitspraak gedaan in de zaak die sexramenexploitant Wegra had aangespannen tegen het feit dat de gemeente de exploitatievergunningen midden vorig jaar introk. De sluiting van de ramen aan het Zandpad en in de Hardebollenstraat heeft veel commotie in de stad opgeleverd en de lokale politiek het afgelopen jaar regelmatig beziggehouden.

Zelden zullen raadsleden zo vaak in alle openheid door prostituees benaderd zijn. Op raadsinformatieavonden, tussen commissie- en raadsvergaderingen door, via mailtjes en telefonisch. Elke belangengroep sprak zich uit tegen dwang, uitbuiting en mensenhandel,  maar velen van hen werden niet moe om te roepen dat het in Utrecht toch allemaal zo veilig en goed geregeld was.

Nu heeft de rechter geoordeeld dat het gemeentebestuur, onder leiding van Aleid Wolfsen, deze sluiting op een juridisch correcte manier heeft aangepakt. Natuurlijk zal WEGRA nog in beroep gaan bij de Raad van State. De financiële belangen van de exploitant zijn dermate groot, dat ze tot het spreekwoordelijke gaatje zullen gaan.

De kans dat ze daar gelijk zullen krijgen, lijkt mij, gezien het uitgebreide vonnis van de rechter, minimaal. Cruciaal in dit geval is het standpunt van de rechter dat Wegra verzuimd heeft signalen van misstanden door te geven aan gemeente en politie.

Deze verplichting maakt onderdeel uit van de vergunningsvoorwaarden en bovendien is vrij uitgebreid omschreven om welke signalen het dan gaat. Met de  houding van:  “We wisten het niet en konden het niet weten” , nam de rechter geen genoegen.

Juist door de bewering van Wegra dat ze het allemaal zo goed en netjes geregeld hadden, liepen ze in hun eigen mes. Als het immers allemaal zo goed geregeld was, dan hadden ze de bewezen misstanden moeten zien en melden. Door bovendien, blijkbaar doelbewust, de touwtjes in handen te geven van twee beheerders, die beiden niet voldeden aan de voorwaarden van de vergunning, maakte de exploitant zich ook niet geloofwaardiger in de ogen van  de rechter.

Het blijft natuurlijk heel  frustrerend  voor de prostituees die uit eigen vrije wil hun vak beoefenen en op deze manier hun werkplek kwijt zijn geraakt. Bovendien zal het niet makkelijk zijn om, in deze tak van sport, nieuwe exploitanten te vinden die op alle punten de toets der kritiek kunnen doorstaan en niet ten onder gaan aan de verleidingen foute vriendjespolitiek of de  prooi worden van louche “beschermers”. Een sector die eeuwen lang in de sfeer van illegaliteit heeft gefunctioneerd, heb je niet in een paar jaar schoon.

Op weg naar een bedrijfstak die, niet alleen formeel gelegaliseerd is, maar ook op een legale wijze functioneert, is dit een belangrijke uitspraak. Raamexploitanten moeten zich realiseren dat er meer bij komt kijken dan makkelijk veel geld verdienen met hokken van pakweg twaalfvierkante meter met een gordijn, een bed en een douche en een paar wandelende kleerkasten die klanten en prostituees in toom houden zodat de lucratieve handel van hun baas niet verstierd wordt.

Vincent Oldenborg

Politiek commentator