Donderdag 15 januari was het precies een jaar geleden dat drie betrokken Utrechters een poging waagden vanuit bewonersperspectief de impasse rond de stagnerende ontwikkeling van Leidsche Rijn Centrum op te heffen.

Een jaar later blijkt dat in beton gegoten contracten het bijna onmogelijk maken veranderingen aan te brengen in verouderde plannen waar niemand meer op zit te wachten. De opbrengst van die discussieavond in januari 2014 is tot nu toe dat partijen, weliswaar nog steeds als egeltjes, gelukkig meer om elkaar heen draaien dan daarvoor om te komen tot een verantwoorde invulling van het nieuwe centrum.

Maar niet iedereen beweegt. Van de drie partijen, opdrachtgever Gemeente Utrecht, projectontwikkelaar ASR en toekomstig eigenaar Corio, die elkaar tot op de dag van vandaag in een juridische wurggreep houden, lijkt Corio helemaal niets meer te willen.

Corio wist in 2004 nota bene als eerste een positie te verwerven in Leidsche Rijn Centrum door de gemeente Utrecht onder druk te zetten met de renovatie van Hoog Catharijne binnen het project Stationsgebied. De gemeente moest toen wel met deze ‘Corio-voor wat-hoort-wat-deal’ akkoord gaan.

Nu de wereld mede door alle Internet-aankopen is veranderd en Corio niet meer zit te wachten op een concurrent van één van haar meest succesvolle winkelcentra, probeert deze retailgigant op alle manieren het proces rond de ontwikkeling van Leidsche Rijn Centrum te traineren.

De gemeente is inmiddels bereid (voorlopig) met minder meters genoegen te nemen. Het zou van moed getuigen wanneer verantwoordelijk wethouder Kees Geldof de aanbesteding van het naast Leidsche Rijn Centrum geplande Foodcluster afbreekt en met partijen ook daar komt tot een andere bestemming. ASR bewoog ook mee en is bereid creatief mee te denken over een andere invulling van de vierkante meters die zij contractueel moeten bouwen. Door deze gedurfde aanpassingen ontstaat een situatie die weer hoop geeft voor een eigentijdse en dus verantwoorde invulling van een vitaal Leidsche Rijn Centrum.

De enige partij die telkens, als er overeenstemming lijkt te zijn over een aanpassing van de oude plannen, nog minder wil is Corio. Zij lijken geen enkel belang meer te hebben in de ontwikkeling van een succesvol winkelcentrum in de grootste stadsuitbreiding uit de Utrechtse geschiedenis. Let wel: bewoners willen niets liever dan een leefbaar Leidsche Rijn Centrum met winkels die in hun behoefte voorzien in een omgeving die echt, mede door aantrekkelijke culturele voorzieningen, uitnodigt om prettig te verblijven. Corio lijkt dat echter niet te interesseren.

Telkens duiken in de media teksten op waarin woordvoerders van dit vastgoedbedrijf de deur naar een aanvaardbare oplossing steeds verder dicht duwen. Te vrezen valt dat, wanneer Corio definitief wordt ingelijfd door haar Franse branchegenoot Klépierre, er misschien nog minder bewogen wordt richting een oplossing voor de inrichting van een verantwoord winkelcentrum dat aansluit bij de behoefte van 90.000 inwoners aan de westkant van de stad.

Een jaar lang hebben betrokken bewoners nu gesprekken gevoerd met de gemeente en ontwikkelaar. Na dat jaar weten die bewoners nog steeds niet waar zij aan toe zijn en blijven veel vragen onbeantwoord.

Intussen zijn de afgelopen maanden duizenden palen de grond in gegaan waarvan niemand nog weet wat die ooit gaan dragen. Over 2000 jaar worden ze misschien wel opgegraven door archeologen die er waarschijnlijk nog minder van zullen begrijpen dan de bewoners van nu.

Johan de Boer

Platform Toekomst LRC