Iedere maandag en donderdag schrijft steeds een andere Utrechter op Nieuws030 een persoonlijk verhaal over een kunstwerk dat ergens in onze stad in het openbaar te zien is. Lees hier meer over deze serie. Dit is deel 31 in 'de Utrechtse beeldengalerij'.
   

Door Hanneke Gunsing

Het duurde jaren voor ik hem zag zitten.
Op zijn sokkel bij de Schouwburg.
Hij is makkelijk over het gedeukte hoofd te zien, je moet echt langs dat ene pad lopen, wil je hem goed kunnen aanschouwen.
Zelf aanschouwt hij de Schouwburg.
Hij zal wel expres daar geplaatst zijn.
Maar hij zit er ongemakkelijk bij, alsof hij ieder moment kan opspringen.
Wacht hij op zijn claus?
Kent-ie zijn Shakespeare goed genoeg om hem met diepe borststem te kunnen declameren?
Of zit hij klaar om naar de achtergrond te verdwijnen?
Is zijn carrière lang genoeg geweest? 

Hij lijkt wat oud, gedeukt.
En dit beeld roept bij mij veel vragen op, in ieder geval.
Is zijn gezicht zo gedeukt omdat hij klappen heeft opgelopen?
Zoals de fameuze Han Bentz van den Berg door Actie Tomaat?
Of is het een moderne variant van de Januskop met twee gezichten?
Wel doet hij mij terugdenken aan mijn HBS-tijd, toen ik met een schoolvriend in de Amsterdamse Stadsschouwburg Ank van der Moer, Guus Oster, Henk van Ulsen en al die anderen regelmatig zag optreden.
Voor mijn leeslijst las ik hele toneelstukken, zoals ‘Lucifer’ van Vondel, dat onverwacht humoristisch bleek.
Verliefd was ik hevig geweest als 11-jarige op de jonge Ramses Shaffy, die ik op de zwart-wit-tv zag op de toneelavonden, samen met mijn moeder in de jaren ’60.

Zelf speelde ik ook toneel bij mevrouw Van Vriesland-Canivez, de vrouw van Victor E., die ons les gaf op het Spinoza Lyceum. Geweldig om met een ploeg 'aanstormend talent' zoveel plezier te hebben in het spelen. Er zijn geen grote carrières uit voortgevloeid bij mijn weten.
Later zag en las ik Edward Albee’s 'Alles voor de tuin'.
In mijn toneelstukkenbijbel uit mijn Amerikaanse jaar 1970/1971 verorberde ik Ibsen, Pinter, Arthur Miller’s ‘Death of a Salesman’ e.a.
In mijn studietijd was ‘het Werktheater’ mijn grote liefde.
Soms zie ik een verfilming van een toneelstuk.
Ach, dat is zo’n andere magie.

Waar blijft onze Acteur in dit alles?
Zit hij ongemakkelijk op zijn stoel te schuiven, wachtend op publiek?
Dat niet komt.
Hij vraagt zich vast vertwijfeld af hoe dat toch komt.
Maar zijn lippen vormen de woorden niet in dat stijve gezicht.
Zal ik hem vertellen dat er een 'Actie Corona' gaande is?
Als een bijzonder vreemd toneelstuk, waar wij allemaal in optreden, wachtend op de claus ‘Einde’.
Dat hij en wij dan eindelijk ontspannen achterover kunnen leunen.
   

Hanneke Gunsing, columnist

PS1. Het beeld is een geschenk van filmregisseur Jos Stelling in 2017 aan de gemeente Utrecht. Zijn broer Frans Stelling heeft een twijfelende man uitgebeeld, het gezicht deels bedekt door een masker. Meer hierover op de site van Van Berkel.

PS2. Op deze locatie staat het kunstwerk (Google Maps).   

PS3. RTV Utrecht maakte deze reportage van de plaating van het beeld.

PS4. Hanneke Gunsing (1951) is een eigentijdse verhalenverteller, ze doet dat met columns en foto’s. Ze schreef eerder onder andere voor Alles over Utrecht. Ze doet tegenwoordig aan #lopografie op Facebook: al wandelend door Utrecht maakt ze foto's. Dit is haar website.

  
Deel 32 heeft een bijdrage van journalist Jeroen Wielaert. 

Hier leest u de vorige aflevering (30).

En hier een overzicht van alle bijdragen.