Jeroen Wielaert - Aan de muziek ligt het niet en ook niet aan de vertolkers, de groepen, de solisten, de orkesten. Toch heeft het Muziekpaleis deze week een beroerde naam gekregen, namelijk als geldverslindend gebouw.

Het was kwader nieuws dan het euvel van de geluidslekken. Natuurlijk was het de beste partituur voor de kritikasters om vol op het orgel te gaan, Wouter de Heus van het AD voorop. Geheel overtuigd van zijn grote gelijk meende olijke Woutje dat directeur Frans Vreeke moet opstappen. Natuurlijk blijft Frans aan, net als Guus Hiddink. Het falen van de exploitatie heeft een andere oplossing nodig.

TivoliVredenburg is een Muziekpaleis om trots op te zijn. Na de goede oude Domtoren is het een Utrechtse icoon van de eenentwintigste eeuw. Sinds de opening heeft het terecht veel lof gekregen, in binnen- en buitenland.

Direct is het ook een groot publiek succes met een veel hogere toeloop dan was geschat. Dat zijn cijfers om op voort te bouwen, bij het opmaken van de schade. Het is belangrijk om de zaken goed te scheiden. Enerzijds de succesvolle culturele inhoud, anderzijds het onderhoud en de bezetting van de constructie.

Vreeke wees tijdens de persconferentie op de grote trekkracht van de popmuziek – de kurk waar alles op drijft, in tegenstelling tot de kostbare klassieken. De directeur was blij met een volle zaal voor Morrissey. Het was voordat bekend werd dat de Britse popzanger had bepaald dat het Muziekpaleis vleesvrij moest zijn rond zijn optreden.

Ik kreeg een vreselijk verlangen naar Meatloaf. En overdacht wat ik Vreeke ook had horen zeggen, namelijk dat al die muziekliefhebbers te weinig drinken. Hier heb ik wel een aanbeveling: zorgen dat de wachttijden aan de bars snel worden verkort. Het is geen pretje om zo lang op een glas te moeten wachten als nu vaak voorkomt.

Uit de berichtgeving over de tekorten stijgt de vertrouwde walm op van vastgoedschimmigheid en politieke rookgordijnen. Zo was het in Amsterdam met de Stopera, zo gaat het met de Noord-Zuid-lijn en verloopt het nu in Utrecht met TivoliVredenburg.

Is eigenlijk al onderzocht hoeveel die Domtoren aan bouwkosten heeft overschreden? Hoe dan ook: hij staat al ruim 750 jaar stadsymbool te zijn. In de Stopera wordt prachtig gespeeld en gezongen, de metro’s zullen rap van noord naar zuid gaan en in het Muziekpaleis blijft het genieten van een breed scala aan muziek, naast andere evenementen. Het is een heel goeie place to be.

De kritiek die los kwam over de exploitatietekorten is onvermijdelijk. Het is ook een reflex van de korte termijn, met een hoog Utrechts zie-je-wel-gehalte. Te groot, te duur, te cultureel – het vals krakeel van kleine luyden.

Het is goed dat de gemeenteraad in meerderheid heeft geoordeeld om het een paar jaar aan te zien. Er zijn waarlijk politici onder de Dom die het cultuurgebouw op zijn echte waarde weten te schatten, namelijk het culturele kapitaal dat het vertegenwoordigt. Samen met Frans Vreeke en zijn staf moeten ze de tijd krijgen om passende oplossingen te vinden. Aan de muziek zal het niet liggen.