Jeroen Wielaert - Vlak voor het weekend kreeg ik een bijzondere uitnodiging voor een unieke bijeenkomst, komende woensdag. INVITATION staat er op, in goed Frans. Hij ligt open geklapt naast me.

Jean-Étienne Amaury, president van de Amaury Sport Organisation en Christian Prudhomme, directeur van de Tour de France inviteren me met plezier voor de presentatie van de Ronde van Frankrijk van 2015. Mijn naam staat handgeschreven op de stippellijn. Het is een witte kaart, verzoeke de zaal van het Parijse Palais des Congrès binnen te gaan door poort C, aanvang 11 uur, mercredi 22 oktober 2014.

Het is heel bijzonder, voor een inwoner van Utrecht. Het is voor het eerst, en tegelijk voor het laatst. Tenzij er Utrechters zijn die bedenken dat de Tour de France ooit nóg een keer onder de Dom moet vertrekken. Ik heb tips voor ze, maar raad ze aan heel geduldig te zijn. Het kan zomaar twaalf jaar duren, de Grand Départ Utrecht 2027…

De komende presentatie is hoe dan ook een nieuw bewijs van het welslagen van een Utrechtse campagne die op 5 januari 2002 begon in (het helaas verdwenen) Café de Vooghel aan de Burgemeester Reigerstraat.

Als Tourverslaggever heb ik veel van die herfstpresentaties van de Tour meegemaakt. Ik herinner me dat ik er zelfs één dag voor op en neer ben gereden, samen met collega Guus van Holland van NRC-Handelsblad, ergens in de vroege jaren negentig, lang voordat ik durfde te denken aan een Grand Départ in Utrecht. Zoiets moet groeien. Nadat het idee Tour sous le Dom was geopenbaard was er steeds weer die oktobertrip naar het Palais des Congrès, Porte Maillot.

Nooit had ik er een uitnodiging voor in mijn binnenzak. Elke keer weer kreeg ik entree op vertoon van mijn perskaart. In 2005 ging er voor het eerst een Utrechtse delegatie, aangevoerd door Jan Janssen, ambassadeur van Utrecht. Hij kon met het toenmalige hoofd sportzaken Ary Hordijk op invitatie naar binnen op de receptie na de presentatie.

Ik moest maar zien binnen te glippen, of even smoezen met perschef Philippe Sudres. Ik behoorde domweg niet tot de officiële bestuurders met wie de Tourdirectie onderhandelde. Zo was het, zo moest het zijn en zo is het gebleven. Bedenken mag een burgerzaak zijn; organiseren doen ze met mensen van het stadhuis. Ik vond het best. Voor je het weet krijg je een dubbelrol voor je voeten geworpen.

Het was wél handig om op die recepties rond te lopen. Alleen al om deze of gene wethouder, of burgemeester even voor te stellen aan een man als Jean-Étienne Amaury. De laatste jaren ging het almaar soepeler. Dan had Jan Janssen nog een kaart extra op zak, of kon ik na het nemen van een andere lift gewoon tussen de plantenbakken door naar binnen lopen. Eén keer zelfs in het veilige spoor van Pat McQuaid, dan nog topman van de UCI. Nu dus, hoef ik slechts minzaam een eigen kaart te tonen.

Er zijn komende woensdag heel veel Utrechters die er niet bij kunnen zijn in Parijs. Ik nodig ze bij deze volgaarne uit om naar de rechtstreekse uitzending van de presentatie te kijken, via NOS-Internet, of een kanaal van Eurosport.