Jeroen Wielaert - De Domtoren, gehuld in een kraag van mist. ’s Ochtend was ik één van de vele mensen die de beelden gezien had op Facebook. In de avond, de nacht was ook weer over de toren, ging ik bij mij om de hoek even eten bij restaurant Blij.

Aan tafel begon de bedrijfsleider enthousiast te vertellen over het filmpje. Hij had het zelf gemaakt, Jelte Keur. Een paar dagen later is de mist verdwenen en een storm losgebarsten. Is het gewoon een gave creatieve prestatie, of onbezonnen waaghalzerij met een modern speeltje?

Jelte Keur had genoeg reden om trots te zijn op zijn luchtfilmpje. Tweehonderd dagen had hij gewacht op de juiste luchtomstandigheden, namelijk de juiste, dikke wolkendeken. Zo was de Domtoren nog nooit aanschouwd! Het werd tijd om de drone op te laten stijgen.

Jelte had ervaring genoeg met het toestel, alles had hij afgewogen, zelfs de regelgeving. Hij wist genoeg, óók dat hij eigenlijk van te voren toestemming had moeten vragen bij de burgemeester. Maar weer is onvoorspelbaar. Het is onmogelijk om de telefoon te pakken en te zeggen: ‘Meneer Van Zanen, overmorgen is het heel mistig rond de Domtoren, dus dan wil ik eindelijk gaan filmen.’

Ik kon me het innerlijk gedachteleven van Jelte goed voorstellen. Het was zijn project, zijn dronedroom, het moest er van komen. Niets mocht hem en zijn machine tegen houden. De mist was goed. Het werd tijd voor een creatieve, ongevaarlijke anarchistische vlucht met een ongekend resultaat. Ook door de morele turbulentie die hij heeft losgemaakt.

Ik lachte wat aan de tafel in Blij. En ik zei: ‘Eigenlijk is het pure luchtpiraterij.’

‘Zoiets', grijnsde Jelte terug.

Ik moest aan de goede oude dagen van Veronica denken. Plaatjes draaien op een schip op de Noordzee. Lange neus naar de regels van de wal. In dit geval was het luchtbeelden schieten in het hart van Nederland, met passende zorg voor de consequenties, maar ook gezonde moed om het toch te flikken. Ik houd daar wel van.

Jelte Keur is in een eerder stadium gepolst door de Utrechtse organisatie van de Tourstart, komende zomer. Zijn filmpje bewijst dat hij een geweldige bijdrage had kunnen leveren. Op ambtelijk advies hebben ze er toch maar van afgezien, door de onduidelijkheid van de regelgeving. De helikopters van de Tour zullen genoeg mooie luchtbeelden over de wereld verspreiden. Wat rest is het persoonlijke lot van Jelte Keur.  

Boven zijn hoofd is nu een onzichtbare drone vol heftige oordelen opgestegen. Mensen genoeg die hem voor het filmpje veroordelen. Het geeft een perfect beeld van de moderne benepenheid van het vaderland. Dat heeft Jelte niet willen filmen, maar het werd duidelijk, na het optrekken van de mist.

Hij heeft wel een pre: hij is de zoon van een vooraanstaande rechter uit het noorden des lands. Ik wacht op fraaie beelden van de Olle Grieze, de Martinitoren in Groningen.