Henk Westbroek - Het heeft weinig zin om de waarheid glashard te willen ontkennen. En die waarheid is dat u een verslaafde bent. Dat ik u niet persoonlijk ken is in deze onbelangrijk, want iedereen is wel ergens verslaafd aan.

Er bestaan naast de in het oog springende drank - en drugsverslaafden ook voetbalverslaafden, seksverslaafden, gokverslaafden, televisieverslaafden, leesverslaafden, kermisverslaafden, sigarettenverslaafden, muziekverslaafden, operatieverslaafden en Tour de France verslaafden.

Er zijn honderden veelal volstrekt onschuldige verslavingen die ik nu niet eens bij naam noem, maar juist omdat er zo’n breed palet verslavingen bestaan, durf ik er vergif op in te nemen dat u er ook een hebt.

Mijn zus Nel had een vrij zeldzame; een breiverslaving! Als ze begon aan het breien van een trui of een wollen mantelpakje kon ze niet meer ophouden voordat die trui of dat mantelpakje helemaal af was. Met als gevolg dat ze hele nachten aan het doorbreien was en oververmoeidheidsverschijnselen kreeg.

De huisarts besloot uiteindelijk op aanraden van haar man en kinderen over te gaan tot het uitschrijven van een breiverbod. Als gevolg van dat breiverbod en ook omdat op doktersvoorschrift alle breiwol en  breipennen uit de woning verbannen werden, raakte mijn zus vrij probleemloos van haar verslaving af. Om direct daarna zwaar verslaafd te raken aan het schrijven van gedichten. Ze heeft in haar leven  twee dikke bundels met verzen gefabriceerd die door haar kinderen allebei in een oplage van twintig gedrukt zijn en onder familieleden verspreid. Er zitten mooie gedichten tussen. Een ervan heet Eeuwige Rust en is op haar begrafenis voorgelezen.

Ik ben soms jaloers

Op die rustige rust

Die geen enkel mens

Die op aarde leeft

Een bescheiden maar troostrijk versje en alleen om die laatste reden al aangenaam om te lezen. Haar verslaving aan dichten had in mijn beleving fraaie gevolgen, maar er zijn er ook die lelijke hebben. Die van mij bijvoorbeeld. Ik ben namelijk zwaar verslaafd aan kaas en als gevolg van de kilo’s kaas die ik wekelijk naar binnen werk zeker een kilo of 25 te zwaar. En mollig is, in vergelijk met slank, in de ogen van de meeste mensen vrij lelijk.

Hoe ik kaasjunk werd? Dankzij de Arbeidsvitaminen die in de 90er jaren op 3Fm werden uitgezonden. De vriendelijk presentator Hans Schiffers eindigde zo tegen twaalf uur dat programma met de mededeling dat zijn Arbeidsvitaminen mede mogelijk gemaakt werden door Groen Gele Maaslander. Dat moest Hans zeggen van de AVRO, de omroep die de arbeidsvitaminen uitzond, want die kaasfabrikant betaalde het salaris van Hans voor een deel.

Ik kocht uit nieuwsgierigheid een stukje van dat vrij zouteloze spul en vond die zo laf van smaak dat ik bedacht om mijn eigen uitzending, die na die van Hans kwam, altijd met een flauwe Maaslandergrap te beginnen. Hans vond dat leuk en bedacht zelfs wel eens een grapje voor me, maar zijn baas vond het maar niks dus die ging naar mijn baas en die liet me vervolgens weten dat de VARA me ontslaan zou als ik niet onmiddellijk op zou houden met kaasgrapjes.

Maaslander had gedreigd om te stoppen met het betalen van geld aan de AVRO als ik dat niet doen zou. En de VARA wilde geen conflict met de AVRO om kaasredenen. Ik telde mijn zegeningen en deed braaf wat mijn baas me opdroeg, maar ondertussen was het kaaskwaad geschied. Ik had een kaasobsessie ontwikkeld en was begonnen met een zoektocht naar kazen die ik lekker vond.

Ik mag U nu wel verklappen dat er daar, volgens mijn kaasboekhouding, honderden van bestaan. De meeste mannen schijnen te dromen van leuke dingen die ze met blote dames of heren uitspoken. Ik zelf droom van avontuurtjes in kaaswinkels; zo erg is het met mijn verslaving gesteld. Nou ja ,er zijn minder smaakvolle verslavingen.

(Deze column is eerder gepubliceerd in De Oud-Utrechter van 9 juni en is met toestemming van de auteur overgenomen.)