Henk Westbroek - Mocht u eens een gezellig lang weekend willen genieten van een plek op aarde die u nog niet kent, dan kan ik Barcelona, Parijs, Wenen, New York en Texel aanbevelen. Maar wie ben ik, want een organisatie die beroepshalve voor u in kaart brengt wat de topbestemmingen voor weekeindjes weg zijn heeft vastgesteld - zo las ik over een volle pagina in een landelijk ochtendblad - dat de mooiste bestemming ter wereld in ons eigen land ligt.

Zoals u nu waarschijnlijk al vermoedde is het Kerkrade en omgeving omdat daar naast wat mooie glooiende natuur ook een prachtige dierentuin te bezoeken is. En daar niet te vergeten boeiende informatie over de vroegere Limburgse mijnbouw in museumvorm bestaat.

Zoals het Utrechts Nieuwsblad al wat langer geleden meerdere malen vol stadstrots vertelde is Station Overvecht in een wereldberoemde reisgids bestempeld als hèt architectonisch hoogtepunt van de stad Utrecht zelf, maar op de keper beschouwd eigenlijk als dat van heel West Europa.

Alle Nederlandse kranten berichtten enkele jaren daarvoor dat de stad Utrecht door de meest invloedrijke krant in Noord-Amerika was uitgeroepen tot de grootste stadsparel op heel de wereld en omstreken. De toenmalige burgemeester Aleid Wolfsen refereerde een jaar lang in vrijwel elk toespraakje dat hij geven moest terloops aan deze objectieve beoordeling van mijn geboortestad, waarna hij er plotseling over zweeg.

Misschien omdat in een internetkrant gesuggereerd werd dat de met ruim een miljoen euro per jaar gesubsidieerde promotieclub van de stad Utrecht de Amerikaanse journalist uitgenodigd en betaald had om een jubelrecensie te schrijven. Pikant detail was dat de betreffende journalist maar een klein, maar in zijn ogen zeer fraai, deel van Utrecht  bezichtigde.

In een Utrechtse discotheek had hij namelijk enige uren na aankomst in de stad met een studente gedanst en dat bleek wederzijdse liefde & lust op het eerste gezicht te zijn. Hij heeft in plaats van de stad haar een vol weekeind bezichtigd. Wellicht in zijn suite in Hotel Karel de 5e omdat studentes en journalisten het niet zo breed hebben en alle kosten die onze stadsrecensent maakte - denk aan romantische ontbijtjes op bed en flessen gekoelde bubbeltjeswijn - voor rekening van Stadspromotie waren.

Ik vermoed sterk dat ik drie voorbeelden van recensies gaf waarvoor de portemonnee getrokken is, maar misschien vergis ik me want er bestaan natuurlijk ook recensenten die in alle eerlijkheid krankzinnige opvattingen etaleren. Dat goede recensies te koop zijn en soms zelf uit naam van liefde of vriendschap gratis verstrekt worden is algemeen bekend, maar dat je ook jezelf op het schild kunt hijsen iets minder.

Een fraai voorbeeld daarvan is Frits Hirschland. Dat was de manager van Kayak, Earth en Fire en op het eind van zijn leven werd hij - naar eigen zeggen - spion voor Frankrijk en Nederland in Suriname;in de tijd dat Desi Bouterse daar de macht greep. Frits kwam uit een rijke familie, was een briljant manager en zo gek als een bos uien. Om meer aandacht voor zijn artiesten te genereren en ook uit pure ijdelheid, organiseerde hij een prijs voor de meest succesvolle en vernieuwende Nederlandse ondernemer van het jaar.

Deze door hem bedachte en betaalde prijs die van een schitterende naam voorzien was die ik vergeten ben, nam hij zelf in ontvangst. Op een receptie vol champagne, kaviaar en gemarineerde leeuweriktongetjes waar iedereen die in ons land wat betekende aanwezig was. Als Frits nog zou leven zou hij de ideale persoon zijn om de Utrechtse stadpromotie te doen.

(Deze column verscheen eerder in De Oud-Utrechter en is met toestemming van de auteur overgenomen.)