Kees van Oosten - Wat voor de directeuren van Utrechtse ambtelijke diensten geldt, namelijk dat ze moeten rouleren zodra ze enigszins ingewerkt zijn, geldt niet minder voor politici die het tot wethouder hebben geschopt. Ze beloven 4 jaar lang gouden bergen en tegen de tijd dat blijkt dat er niets is verbeterd, zijn ze al weer weg om de volgende sprong te maken in hun glanzende carrière. 

Om 'aan te sturen' schijnt het tegenwoordig helemaal niet nodig te zijn ergens verstand van te hebben. Of het nu gaat om milieu, welzijn, werkgelegenheid, gezondheid, cultuur of criminaliteit maakt voor de moderne manager of politicus niet uit. Sterker nog, het wordt zelfs als een voordeel beschouwd als ze weinig verstand hebben van de portefeuille die ze beheren. Als ze maar weten hoe ze "processen moeten aansturen". 

Managers en politici komen niet boven drijven omdat ze slim, ijverig of deskundig zijn. In selectieprocedures speelt 'assessement' een grote rol en dan gaat het vooral om 'hoe je over komt', of je jezelf vlot verkopen kan en of je op een netwerk van relaties kan bogen. Blijk geven van gedegen kennis kan je beter niet, want dan word je al snel ervaren als betweter. Succes is een kwestie van een vlotte babbel, een innemend smoel en van het uitdragen van standpunten die geen aanstoot geven. Hoe minder visie, hoe minder weerstand.

Een goed voorbeeld is Frits Lintmeijer (GroenLinks). Begon in 2010 als wethouder voor verkeer en luchtkwaliteit in Utrecht en hield het na vier jaar voor gezien. Bezwoer dat de EU-norm voor luchtkwaliteit in 2015 zeker zou worden gehaald. Die norm werd dus niet gehaald, maar toen dat bleek was Lintmeijer geen wethouder meer. Inmiddels staat hij voor GroenLinks op een verkiesbare (derde) plaats voor de Eerste Kamer, waarbij gewezen wordt op zijn succesvolle wethouderschap.

Lintmeijer, inmiddels ook voorzitter van de Permanente Programmacommissie van GroenLinks, vindt het belangrijk dat de dialoog binnen en buiten zijn partij wordt aangegaan, maar heeft in de vier jaar dat hij wethouder was de dialoog met de (keurige) Adviesgroep Schone Lucht en Gezondheid zoveel mogelijk gemeden. Net als de huidige GroenLinks-wethouder Van Hooijdonk waagde hij zich niet aan een openbaar debat met kritische actievoerders.

Lintmeijer begon zijn loopbaan als woordvoerder bij de Dienst Stadsontwikkeling in Utrecht (1981-1990), werd hoofd PR bij de Spoorwegen tot 1996, was een tijdje baas bij Berenschot en begon daarna een eigen pr-adviesbureau. Hij omschrijft zichzelf als "een zeer ervaren strateeg die verder kijkt, complexe situaties ontrafelt en oplost". En treedt op "als adviseur van bestuurders, managers en beleidsmakers". 

In welk beleidsterrein hij in het bijzonder thuis is wordt niet vermeld. Of hij bepaalde standpunten en inzichten heeft die hem onderscheiden van andere politici wordt niet duidelijk. Wie geen vak geleerd heeft en geen mening heeft kan altijd nog in de politiek terecht. De tijd dat in GroenLinks groene en linkse actievoerders een belangrijke rol spelen is overigens al lang voorbij.