Raymond Taams - Als achtjarige jongen was ik dol op televisiepresentatrice Sandra Reemer. Het had niets seksueels, Sandra was een middelbare dame met mantelpak en keurig gekapt haar. Op een dag namen mijn ouders mij mee naar de televisiestudio van Joop van den Ende in Aalsmeer, om in het publiek te zitten bij Sandra’s programma Showmasters. Hierin ging ze voor de NCRV op zoek naar nieuwe presentatoren.

“Nou, daar is ze dan”, lachte mijn moeder schalks terwijl mijn snoepje van de showtrap afdaalde. Met open mond keek ik hoe Sandra, omringd door een groep dansers, het door haarzelf ingezongen openingsnummer van ‘Showmasters’ playbackte. Magisch vond ik het dat een mevrouw die ik van het scherm kende opeens de echte wereld binnenstapte.

Een soortgelijke ervaring had ik woensdag in de hal van het oude stadhuis, waar Nieuws030-collega Ton van den Berg een lezing hield over Overvecht. Wachtend op het begin dronken we koffie met journalisten. “Ik wacht nog even op mijn collega Paul Lutz”, zei iemand van een televisieprogramma voor de wijk Overvecht. “Paul Lutz? Dat is mijn oude geschiedenisleraar!”, riep ik uit.

Toevallig had ik mijnheer Lutz laatst op Winkelcentrum Overvecht gezien, hij herkende mij niet na dertig jaar. Maar nu zwaaide de collega ‘Paul, een oud-leerling!’ toen mijn voormalige docent de zaal binnenkwam. “Dag, wat is je naam?”, richtte hij voor het eerst sinds 1995 het woord tot mij. Magisch vond ik het dat iemand uit een andere tijd onverwacht in de huidige werkelijkheid verscheen.

Mijnheer Lutz en ik babbelden wat, volgens mij herinnerde hij mij zich niet precies. Tijdens de lezing, waarbij oude beelden van Overvecht vergezeld door jaartallen over een scherm zoefden, piekerde ik over ruimte en tijd. De afstand tussen mij en de jaren negentig leek nu groter dan die tussen mij en de televisiewereld in de jaren tachtig.

Naschrift: De reportages van Paul Lutz en collega’s zijn te vinden op YouTube: https://www.youtube.com/channel/UCGmSQV8Pb5lMet92iWnU-ag