Paul Schoolderman - Heel even dacht dat ik deze week genoeg tijd te hebben voor mijn eerste column voor Nieuws030, maar als invalleerkracht kun je ineens een paar dagen werk hebben.

Met 4 avonden optreden daarbij kreeg ik gelijk te maken met tijdsdruk en ik had al gevraagd om de eerste column uit te stellen, maar inspiratie komt op onverwachte ogenblikken en die vond ik op het station. Vanuit school moest ik gelijk door naar optredens in het land en eten deed ik bij Julia’s op het Centraal Station van Utrecht.

Wat mij op het station fascineert is de blauwe cirkel, tussen perron 11-12 en 14-15. Er is blijkbaar geen perron 13. Er blijkt wel een spoor 13 te zijn, maar die heeft geen perron en wordt gebruikt voor bijvoorbeeld goederenvervoer. Het is dus geen bijgeloof van ProRail.

Op de blauwe cirkel staat al een tijdje een piano met een zwarte kruk. De piano wordt bespeeld door voorbijgangers die hun talent willen delen. Mensen die zichtbaar minder haast hebben dan de meerderheid, anders valt het niet te verklaren dat er zo weinig mensen luisteren.

Een Amerikaanse vioolvirtuoos was een paar jaar terug als straatmuzikant te horen in de metro van Parijs en haalde slechts enkele euro’s op. De mensen waren waarschijnlijk te gehaast om op tijd op hun werk te komen, waardoor ze niet even de tijd hadden om te genieten van een prachtig stuk muziek.

Gelukkig is het talent van de NS om mensen wel te laten stilstaan op het station, zodat de mensen wat meer tijd hebben om onbekende reizigers, zichtbaar spontaan, te zien plaatsnemen achter de toetsen.

Woensdag had iemand een briefje op de piano achtergelaten met een tekst en een tekening dat bepaalde toetsen onbruikbaar waren. Een vrouw in een zwarte jas en rode tas had daar geen boodschap aan. Zij zette haar multomap met bladmuziek op de piano en begon prachtig te spelen. Misschien dat zij om de onbruikbare toetsen heen speelde, maar het intrigeerde mij enorm.

Sommige reizigers spelen lang en anderen kort, maar je kunt zien dat ze op dat moment doen wat ze het liefste zouden willen doen: piano spelen. Ik heb wat mensen gesproken nadat ze gespeeld hadden en iedereen zou zijn werk willen inruilen om te doen wat ze het liefste zouden willen doen. Een paar klanken spelen en dan verdwijnen in de massa op weg naar een trein.

De blauwe cirkel is voor mij een plek voor mensen die even geen oog hebben voor de mensen om zich heen en een paar minuten helemaal opgaan in hun passie, voordat ze de omroeper horen zeggen dat hun trein op perron 7 binnenkomt. Die paar minuten zijn de mensen even volledig wie ze zijn en gaan op in het spel.

En terwijl ik deze woorden opschrijf op het bankje bij de piano, valt mijn oog op de lichtgevende letters van een winkel op het Centraal Station, 50 meter van de blauwe cirkel, met de prachtige naam ‘I AM’. Ben zo benieuwd of de mensen achter de piano deze tekst ook hebben gezien.

--

Paul Schoolderman is cabaretier en organiseert ook comedyavonden in Stadskasteel Oudaen aan de Oudegracht onder de titel: Hakken in het Zand. Op vrijdag 13 maart is er een optreden vanaf 20.00 uur met cabaretiers Jasper van Kuijk, Eva Crutzen en Merel Moistra. Kaarten bestellen kan: Bestel hier.

Op 25 april en 23 mei zijn er ook twee avonden Compromisloos Cabaret. Kijk op www.hakkeninhetzand.com voor de agenda.