Nestorix - "Qatar-debat gaat als een nachtkaars uit", kopte de website van RTV-Utrecht na afloop van het debat in de gemeenteraad over de deal met de 'sjoemelflats' (zoals ze door enkele creatieve taalgebruikers al genoemd worden) op Kanaleneiland, die een aantal buitenlandse investeerders een flinke som geld hebben opgeleverd.

Deze kop en ook een aantal twitterberichten van bekende twitteraars doen vermoeden dat men iets anders verwacht had. Tweets als “het wordt spannend” werden geen bewaarheid.

Wie de geschiedenis van het “opknappen” van dit deel van de stad een beetje kent, zal zich echter gerealiseerd hebben dat de politieke fracties in de Utrechtse raad, zeker de fracties die er al vanaf de vorige eeuw in zitten, stuk voor stuk in meerdere of mindere mate, mede verantwoordelijkheid dragen voor wat er uiteindelijk heeft plaatsgehad.

Het begon in de periode 2001-2006 met De Utrechtse Opgave (DUO - sloop en nieuwbouw waar 9600 woningen bij betrokken waren) en kwam via Pvda-minister Ella Vogelaars kracht- en prachtwijken uiteindelijk in de banken- en huizencrisis terecht.

Een reeks van colleges van verschillend pluimage, met wel als constante factor een PvdA-wethouder als verantwoordelijke, paste steeds opnieuw het beleid aan aan de wisselende omstandigheden en werd daarin even zo vaak door verschillende raadsmeerderheden gedekt. Dan moet je wel heel erg aan politieke Alzheimer lijden, wil je de 'schuld' van deze deal op het bordje van de huidige wethouders leggen.

Nu is opportunisme in de politiek natuurlijk geen vreemd verschijnsel, maar partijen zijn over het algemeen niet erg bereid om in de eigen voeten te schieten. En dan zeker niet bij een wethouder (Jansen) waarvan iedereen weet dat hij en zijn partij (SP) op het terrein van de volkshuisvesting gold en geldt als notoire dwarsligger bij alle plannen voor vervreemding van sociale woningbouw. Daartegen hebben de achtereenvolgende wethouders-koppeltjes met de portefeuilles woningbouw en grondzaken van PvdA, CDA en GroenLinks menig debat tot in de nachtelijke uren moeten voeren.

Vandaar dat het debat zich beperkte tot een bijna algemeen gedeeld leedwezen over het graaigedrag van de beleggers en het voorkomen van constructies die dit ook in de toekomst onmogelijk maken. Vooral dat laatste zal niet makkelijk zijn, want zolang politiek-Den Haag nog immer gelooft in de zegeningen en het fatsoen van 'de Markt', is er heel weinig ruimte voor de lokale overheid om een volkshuisvestingsbeleid te voeren dat ruimte biedt aan de groepen die dit het hardste nodig hebben.

Of de renovatie zo slecht is geweest dat de term 'sjoemelflats' volgend jaar in Van Dale kan, wordt nog nader bekeken.

Dat de PvdA probeerde om er via een motie van afkeuring toch nog een beetje vuurwerk in te brengen, was een goed voorbeeld van 'een typische beginnersfout'. De fractie begrijpt zelfs na vier jaar nog altijd niet dat oppositie voeren je niet vrijwaart van in het verleden gedane uitspraken en te vuur en te zwaard verdedigd beleid.