Nestorix - Afgelopen zondag zag ik een aflevering van het tv-programma Monitor waarin het wel en wee van burgerparticipatie en inspraakprocedures werd behandeld. Veel gefrustreerde burgers die zich niet gehoord en niet begrepen voelden door politieke bestuurders en ambtenaren kwamen voorbij. 

Het onderwerp lijkt met alle plannen voor de opvang van asielzoekers natuurlijk heel actueel. Grote groepen burgers die iets vinden over die plannen en die bovendien vinden dat hun mening bepalend moet zijn voor de besluitvorming. 

Nu kun je zeggen dat, waar het de opvang van de huidige stroom vluchtelingen betreft, gemeentebesturen met de rug tegen de muur staan. Voor normale inspraakprocedures en burgerparticipatie is feitelijk geen tijd. 

Je kunt die vluchtelingen immers niet met goed fatsoen een paar weken op de stations of voor de deur van Ter Apel laten bivakkeren. Er moet een oplossing komen en snel.

Aangezien de overgrote meerderheid van de gemeentebesturen in Nederland uit politieke partijen bestaat, die in het nationale parlement al hebben laten weten dat ze de vluchtelingen niet in de kou zullen laten staan, kun je dus wel voorspellen wat het resultaat van al die protesten zal zijn. De politiek beslist naar eigen inzicht. 

Maar ook in gevallen waar wel uitgebreid de tijd beschikbaar is, blijkt telkens weer dat de burgers te vaak met een kater uit het inspraakproces komen. Op zich is het een troostende gedachte dat men ook buiten Utrecht met dit probleem worstelt, maar zo langzamerhand zou je verwachten dat het beter wordt. De omarming van het begrip burgerparticipatie door alle lagen van de politiek is immers niet van vandaag of gisteren. Een mooie slogan als “Utrecht maken we samen” is daar een sprekend voorbeeld van.

Maar alleen met slogans maak je geen stad samen. Mogelijk dat men zich in bestuurlijk Nederland wat meer kan realiseren dat samen ook betekent dat je een deel van je macht afstaat aan de ander. Samen is delen.

Ik heb het gevoel dat die gedachte nog onvoldoende bij veel (ook Utrechtse) bestuurders en ambtenaren geland is.