Nestorix - Vorige week dook op de websites van diverse Utrechtse media een film op (klikhier) over de apotheose van het besluitvormingsproces rond de geplande Bieb++ op het Smakkelaarsveld, nu ruim een jaar geleden.

In  de film, die op initiatief van de gemeente is geproduceerd, komen de diverse hoofdrolspelers aan het woord en vertellen hoe ze het afschieten van het project door de gemeenteraad beleefd hebben. De wethouder, de projectontwikkelaar, de beoogde gebruikers, enkele verantwoordelijk ambtenaren en de beide raadsleden die een hoofdrol speelden bij het finale debat en vooral bij de, voor bijna iedereen, verrassende stemming.

Natuurlijk kun je in een kleine veertig minuten niet het hele verhaal vertellen van een proces dat, al met al, ruim tien jaar geduurd heeft. Vanaf de wens van voormalig CDA-wethouder Rene Verhulst in 2003 om zijn eigen geurvlag in de vorm van een nieuwe bibliotheek te plaatsen, tot die fatale avond in januari waar, toen nog CDA-er, Cees Bos zijn moment van glorie pakte, kun je een aardig boekje vullen.

De rol van Cees Bos is heel opmerkelijk en uiteindelijk beslissend, maar in het hele proces was het afhaken van de negenkoppige GroenLinks-fractie zeker zo interessant.

In de film geeft voormalig GroenLinks raadslid Rottier zijn worsteling met het besluit weer maar er blijft een belangrijk element onbesproken. Een politiek element waarvan waarschijnlijk nooit openlijk zal worden toegegeven dat het heeft meegespeeld, maar wat voor iedereen die de politiek een beetje volgt overduidelijk zal zijn.

Coalitiepartners PvdA en D66 hadden een maand te voren de plannen voor windmolens op Lage Weide afgeschoten. Een kroonjuweel van GroenLinks kon de vuilnisbak in. Daar kwam geen coalitiecrisis van, maar er kwam wel een flinke rekening open te staan en dat zo’n rekening een keer wordt vereffend is, is een politieke zekerheid.

Blijkbaar was het vertrouwen van de voorstanders in de goede afloop zo groot dat men zich geen zorgen maakte over het eventueel afhaken van GroenLinks bij het Bieb++ - project. Dat bleek een grove misrekening. Zeker met de verkiezingen zo vlak voor de deur, is het goed verklaarbaar dat GroenLinks geen enkele behoefte voelde om haar eerdere bedenkingen tegen de Bieb++, ter wille van de lieve vrede in de coalitie, in te slikken. Waarom zou je immers een cadeautje van 80 miljoen geven aan mensen die je net hebben laten barsten.

Het is jammer dat die context in de film onbesproken blijft. Zeker als het gaat om lessen die bestuurders, politici en ambtenaren kunnen trekken uit dit proces. Al was het maar om dit soort misrekeningen in de toekomst te voorkomen.