Nestorix - Zondagavond was er op Radio-1 een discussie over geheimhouding in de politiek en dan met name in de lokale politiek. Iedere bestuurder heeft de termen open en transparant voor in de mond liggen, maar wat is de praktijk?

Ook in Utrecht komt het regelmatig voor dat onderdelen van besluitvorming of discussies in raad en commissies onder strikte geheimhouding plaatsvinden. Daar zijn zelfs aparte wetsartikelen voor in de gemeentewet. Wie uit de school klapt krijgt de officier van justitie achter zich aan.

Voor een aantal zaken is het logisch dat je die niet direkt in de krant wil lezen. Het is niet handig wanneer de gemeente onderhandelt met een commerciële partij over een project, dat dan de te volgen strategie of de beoogde resultaten voortijdig op straat komen te liggen. Ook wanneer het over personen gaat, vereist de privacywetgeving terecht dat je daar zorgvuldig mee om gaat.

Toch vindt er in de raad regelmatig discussie plaats over die geheimhouding. Daarbij speelt het eigen politieke belang bij de zaak een voorname  rol. Met name voor de oppositie is het vaak heel onhandig dat bepaalde stukken het stempel GEHEIM krijgen. Je wilt immers niets liever dan de kiezers laten zien, dat je politieke tegenstanders op het punt staan een 'blunder' van belang te maken of gemaakt hebben.

In dat verband is het aardig dat de raadscommissie deze week een brief van het college over de toekomst van het winkelvolume in Leidsche Rijn-Centrum in het openbaar bespreekt. In 2008 wist het college bij monde van wethouder Harrie Bosch vol trots te melden dat ze de jackpot hadden getrokken bij de aanbesteding van dit winkelcentrum. Ontwikkelaar ASR/Vesteda zou de hoofdprijs betalen voor 47.000 vierkante meter winkelplezier.

In 2011 werden de raadsleden vergast op een stapeltje 'blauwe stukken' (alles wat geheim is wordt op blauw papier gedrukt) waaruit bleek dat de aanvankelijke euforie aanmerkelijk getemperd moest worden. De wereld was veranderd. Het was crisis en ook ASR was er achter gekomen dat er geen geldboom in de tuin stond.

Natuurlijk werd dat, hoe frustrerend ook voor de oppositie, allemaal achter gesloten deuren behandeld. Al was het maar om andere ontwikkelaars, die altijd al geroepen hadden dat het gevraagde gunningsbedrag veel te hoog was, geen gelijk te geven. En de wethouder een openbare gang naar Canossa te besparen.

Nu wordt er gesproken over de realisatie van 32.000 vierkante meter. Je hoeft geen rekenwonder te zijn om te bedenken dat de oorspronkelijke jackpot daar niet vetter van zal worden, maar die consequentie zal ongetwijfeld wel in 'blauw' besproken worden.

Open en transparant mag dan het motto zijn, er zijn natuurlijk grenzen aan wat wij, het klootjesvolk, mogen weten.