Nestorix - De Nederlandse media zijn op zoek naar de gewone man en vrouw, want die hebben ze zwaar verwaarloosd. De verkiezing van Donald Trump tot president van de Verenigde Staten is voor velen in medialand een signaal dat ze blijkbaar al jaren iets missen. Matthijs en Jeroen krijgen het gewone volk maar niet aan de tafel en ook bij Umberto is het voornamelijk “bekend” Nederland dat aan de tafel schuift. 

Ik zit met verbazing naar al die praatprogramma’s te kijken en constateer dat er volgens mij niets nieuws onder de zon is. We hebben dit allemaal al eens eerder meegemaakt. 

Ik herinner me nog heel goed de ontreddering bij het politieke establishment in de stad bij de opkomst van Leefbaar Utrecht in 1998 en daar kwam vier jaar later nog eens stevige schep bovenop bij het verschijnen van Pim Fortuyn. Wat was er toch in de kiezer gevaren? Waar kwamen al die boze mannen en vrouwen vandaan die afrekenden met paars door op de LPF te stemmen?

Een vergelijkbare reactie kwam er los bij de geslaagde einzelgang van Blonde Geert en zijn volgelingen. Henk en Ingrid hadden eindelijk een spreekbuis gekregen in ‘s lands vergaderzaal.

Waarom zie je die gewone Henk en Ingrid dan zo weinig op TV en hoor je ze zelden langer dan een minuut op de radio?

Misschien komt dat wel omdat de 'gewone' man en vrouw helemaal geen zin hebben om naar gewone mannen en vrouwen te kijken. Het levert geen goede kijkcijfers op. 

Het doet mij denken aan een Utrechtse kennis van mij die om de Utrechtse conferences van Tineke Schouten helemaal niet zo kon lachen. “Ik snap niet wat erom te lachen valt, ik hoort de hele dag niet anders hier in de stroat”.

Bovendien wie wil er nou een gewone man of vrouw zijn? We zijn toch allemaal uniek, of niet dan?