Nestorix - "Boter op je hoofd hebben, kent u die uitdrukking?" Zo zou dominee Gremdaat waarschijnlijk een commentaar beginnen over de soap, die zich donderdag in de wandelgangen van ons gemeentehuis afspeelde.

De plaatselijke SP-afdeling liet zich op de dag voor pakjesavond meeslepen door de surprisegolf, die door het land spoelt, en reikte de 'boter op je hoofd-award' uit aan de fractievoorzitters van CDA en PvdA. Een ludieke actie met, natuurlijk, een serieuze ondertoon. De CDA-fractievoorzitter was not amused en weigerde de trofee.

De opstelling van de christen- en sociaaldemocraten in het debat over de tegenvallers bij Tivoli-Vredenburg zal niet alleen de SP in het verkeerde keelgat geschoten zijn. Het gemak waarmee deze partijen nu afstand nemen van eerdere besluitvorming, die mede onder hun verantwoordelijkheid heeft plaatsgehad, verdient natuurlijk geen schoonheidsprijs.

Het gebeurt niet vaak dat je als politieke partij in de prijzen valt. Meestal is de aanleiding een aantal mooie zinnen in een verkiezingsprogramma, die je dan de kwalificatie “beste fietspartij” of iets dergelijks oplevert. In een coalitieland als het onze loop je vervolgens een dikke kans dat je vier later vergast wordt op een of andere teleurstellingsprijs omdat die mooie plannen, als gevolg van de bestuurlijke compromissen, niet uit de verf gekomen zijn zoals je gewenst had.

Dat is het lot van elke politicus. Als je mee doet, moet je accepteren dat je een deel van je idealen nog even op de plank moet laten liggen en bovendien loop je altijd wel ergens vuile handen op. Het stomste wat je kunt doen, is vervolgens driftig met die vuile handen gaan wapperen. Nog dommer is het om boos te worden als er iemand zegt: “Hé, zie ik daar nu vlekken op je handen?”

Vader Cats, de grootste hervormde moralist uit de Nederlandse geschiedenis, schreef het al in 1635: “Wiens hoofd van boter is, die moet gedurig schromen. Die moet niet aan het vuur of voor den oven komen”.

Kom op CDA, waar is de humor heden ten dage in de Utrechtse politiek gebleven? Desnoods lach je als een boer met kiespijn, maar door te weigeren maak je in ieder geval duidelijk dat er binnen de Utrechtse christendemocratie nog een wereld te winnen valt op het terrein van zelfreflectie, historisch besef en bovenal gevoel voor humor.