Rene van Maarsseveen - Regelmatig komen in gesprekken met familie, vrienden en bekenden de uitgaven van de overheid ter sprake. Op verjaardagen zijn het algemene discussies, op kantoor de verwondering over een specifieke uitgave en in het café of op de sportclub een terloopse opmerking bij een krantenbericht.

In het algemeen gaat de overheid veel te gemakkelijk met gemeenschapsgeld om, hoor ik om me heen. Als je dat te hard roept en een beetje autoriteit hebt, vertelde iemand me laatst, dan zeggen ze dat het niet zo is en stellen desnoods een commissie in. Want ook dat laatste doen ze graag, volgens diezelfde persoon, en ook daarbij wordt nauwelijks op kosten gelet.

Informatie

Na ruim vijfentwintig jaar veel communicatieopdrachten bij overheden te hebben uitgevoerd uitgevoerd, weet ik dat de opmerkingen niet kloppen. Juist bij de overheid wordt goed naar uitgaven gekeken. Maar er zijn, evenals in het bedrijfsleven, uitzonderingen. Vaak vallen die het meest op. En er zijn uitgaven waarbij je kunt zeggen ‘ook ambtenaren is niets menselijks vreemd’. Dan krab je wat achter je oren en gaat verder.

Wat mij vooral opvalt, ook in het bedrijfsleven overigens, is de weinige informatie op basis waarvan beslissingen worden genomen of proefballonnetjes opgelaten. Het is menselijk, we denken nu eenmaal allemaal dat we verstandig en slim zijn en de wijsheid in pacht hebben. En soms zijn er te weinig gegevens om besluiten te nemen, maar willen we toch verder.

Dan hoop je als burger, in het geval van een overheid, dat de ambtenaar of bestuurder op zijn minst logisch nadenkt, wat vergelijkende informatie zoekt en dan ook zelf nog eens achter zijn oren krabt.

Agenda’s

Als burger moet je het vanzelfsprekend, bij je meningsvorming, doen met de berichtgeving die naar buiten komt. Je kunt geen rekening houden met de belangen en verborgen agenda’s rondom een voorstel of beslissing, want die ken je niet. Dus bij alle berichtgeving over foute ambtenaren en bestuurders denk je, bij voorstellen waarbij het verstand en de logica lijken te ontbreken, al snel aan te bevoordelen neefjes, snoepreisjes en andere, het liefst aan het zicht onttrokken, emolumenten.

Media

Bijvoorbeeld bij de ingeroepen ICT’ers die het beruchte bonnetje van Teeven moesten zoeken, gonsde de bevoordeling door de wandelgangen. Niet per se omdat er sprake is van malversatie, daar ga ik tenminste niet direct van uit, maar omdat de berichtgeving in de media gering is. Daar wordt wel het bedrag genoemd van 50.000 euro, maar geen details over hoeveel personen, hoeveel dagen etc. De lezende burger denkt in deze tijd dan al snel het ergste. 

Zonnepanelen

Deze week las ik in de krant het voorstel van een Utrechts raadslid dat zonnepanelen op scholen wil laten plaatsen. De gemeente moet dit financieren met een lening, omdat de investering pas in 15 jaar wordt terugverdiend. Waar leeft die man, vraag ik me bij het lezen af. Direct gevolgd door de vraag ‘welke relatie van het raadslid profiteert hiervan? Waarom 15 jaar? Is dit weer zo’n voorstel waar niet over is nagedacht?

Ik heb talrijke vrienden die een zonnepaneel op hun huis plaatsten. Zeker diegenen die dat de afgelopen jaren deden, verdienden door verbeterde techniek en gedaalde prijzen van zonnepanelen  hun investering al vlot terug. Zakenrelaties die op bedrijfspanden, gelijkend op schoolgebouwen, zonnepanelen plaatsten waren ook al snel uit de kosten. Ik heb er zojuist één gebeld om mijn uitspraak te verifiëren.

‘Ja ik had het niet gedacht’, vertelde hij, ‘maar het eerste jaar haalde ik al mijn benodigde energie al uit driekwart van mijn opbrengst. Met het overblijvende kwart verdiende ik door de levering aan het net. Het jaar erop waren de panelen verder ingeregeld en ging het nog beter. Na drie jaar had ik mijn investering, de plaatsing van de panelen, eruit’.

Waarom moet de overheid een lening geven van 15 jaar?, denk ik nogmaals. Waarom wordt een goed idee bij de overheid vaak gevolgd door een belabberde uitwerking. Komt het door de berekeningen, die doorgaans worden uitgevoerd op een van overheidswege verstrekte rekenmachine? 

Rene van Maarsseveen

p.s.: en het kan ook anders blijkt uit onderstaand persbericht, misschien kan het raadslid daar eens z'n licht opsteken.

PERSBERICHT

Scholen Lunetten krijgen gratis zonnedak van de buurt

UTRECHT - Dankzij 28 milieubewuste buurtbewoners uit Lunetten hebben de drie basisscholen in die wijk nu zonnepanelen op het dak. De deal was: als wijkbewoners zonnepanelen aanschaffen, dan profiteren de scholen mee. Een duurzaam succesverhaal uit Lunetten.

Op 26 februari 2015 zijn gratis en voor niets zonnepanelen aangebracht bij het scholencomplex van De Spits, De Klim en De Baanbreker. De energie die dit oplevert, wordt eerlijk verdeeld over de drie basisscholen. Elke school krijgt een monitor,  zodat de leerlingen precies kunnen zien hoeveel energie de zonnecellen opleveren. Educatief vertaald in: ‘hoeveel kilometer kan een auto hiervan rijden of hoeveel wasmachines kunnen draaien van deze energie?’

De 28 buurtbewoners die afgelopen jaar overschakelden op zonne-energie schaften in totaal ruim 250 panelen aan. In ruil daarvoor kregen ze een collectiviteitskorting én beloofde de leverancier een gratis zonnedak aan de scholen te leveren. De drie scholen delen een groot gebouw en willen graag  hun maatschappelijke rol in de wijk vervullen. 

Het gratis zonnedak is een initiatief van Peter Kooy en Solyluna www.solyluna.nu en sluit aan bij twee eerdere duurzame projecten op de scholen: een energieschommel en een energiegame. Marjon Boers van Solyluna: ,,Het was best lastig om zoveel buurtbewoners en betrokken ouders warm te maken voor de overstap naar zonne-energie, want het is een flinke investering voor mensen.’’

 ,,De vraag was: zijn mensen éérder bereid zonnepanelen aan te schaffen als de school er ook baat bij heeft? Is het schoolplein een goede plek om elkaar te benaderen? De gemeente was daar ook benieuwd naar en steunde deze pilot via het Initiatievenfonds Utrechtse Energie. Het is geweldig dat het is gelukt!’’

Op termijn levert het dak de drie scholen minimaal € 15.000,- energiebesparing op, geld dat kan worden besteed aan het onderwijs en de kinderen.  De zonnepanelen vormen voor de scholen mogelijk het begin van een grootschaliger overstap naar duurzame energie. Via de SDE-regeling, die duurzame energie subsidieert, hopen de scholen op korte termijn het zonnedak uit te breiden met vijftig of meer zonnepanelen.