Rene van Maarsseveen - Een paar weken geleden moest ik op de Oudenoord zijn. Ik kwam van buiten de stad en reed over de Kardinaal de Jongweg Utrecht binnen. Op de Talmalaan overviel me weer het verlangen naar toen. Het gebeurt me vaker. Het vertrouwde stadsgezicht uit mijn jeugd verandert razendsnel. Ik heb op zich niets tegen vernieuwing. Maar met alle veranderingen in de stad verdwijnen mijn referentiepunten en verbleekt geleidelijk mijn herinnering.

Met de Talmalaan en de wijk ernaast had ik niet veel. Enkele klasgenoten woonden in de Troelstralaan en ik kwam af en toe in de fotozaak van Joop van Tellingen. De nieuwbouw is een verbetering voor de wijk. Anders ligt het, dacht ik de Oudenoord oprijdend, met de plekken uit mijn jeugd die wel veel voor me betekenden.

Ik neem me voor om, als ik weer eens in de binnenstad moet zijn, tijd te maken om mijn geheugen op te frissen. Om de herinneringen uit mijn jeugd aan te spreken voor ze helemaal zijn vervaagd.

Wandeling

Vorige week had ik een afspraak in café Willem Slok in de Korte Koestraat. Het was een mooie gelegenheid om van daaruit naar de plekken uit mijn jeugd te wandelen. Die jeugd speelde zich af in de oude binnenstad. Na eerst nog even de sfeer te hebben geproefd in het nieuwe Muziekcentrum liep ik richting mijn ouderlijk huis in de Wittevrouwenstraat.

Van de Voorstraat en de Wittevrouwenstraat word ik nog steeds niet vrolijk. De Voorstraat balanceert, ondanks de enthousiaste berichten en een documentaire, nog steeds tussen de oude grandeur en de troosteloosheid. De Wittevrouwenstraat… nou ja, laat ik het er maar op houden dat de levendigheid van die straat uit mijn jeugd er niet meer is.

Ik slenter door de Lange Jufferstraat, de Nobelstraat en Ambachtstraat richting mijn oude school aan de Kromme Nieuwegracht. Door de Keistraat vervolg ik naar het Achter Sint Pieter. Daar sla ik linksaf naar het Pieterskerkhof waar ik ooit zangles had bij Elly de Jong. Hoewel de Nieuwegracht, waar ik ook ooit op school ging, me aantrekt besluit ik door de Voetiusstraat te gaan, om daarna met een boog via de Domstraat en het Oudkerkhof rond de Domtoren te lopen.

Kalender van Toen

In de Domstraat wordt ik gegrepen door Catch, de kaartenzaak. In de etalage hangen enkele foto’s van Oud Utrecht. De nieuwe ‘Kalender van Toen’ is uit. Ik ga naar binnen.

De omslag is een fraaie foto uit 1959. Een opname vanuit de Zadelstraat naar de Domtoren. Op de voorgrond zie ik winkelende mensen. Er rijdt een Vespa op me af. Links staat een Volkswagenbusje, vrijwel zeker zonder dieselmanipulatie, en rechts, is dat een DKW? Prominent in beeld is ook het torentje op de hoek van de Kuipersteeg, het vreemde straatje dat onderdeel was van de omloop van Sint Marie.

Op de foto’s van de Kalender van Toen is altijd veel te ontdekken. Het haalt herinneringen omhoog. Ik besluit terug te lopen naar mijn auto en kies de kortste weg naar het Paardenveld. Nostalgische gevoelens oproepen, denk ik, meer dan een kalender hoeft het niet te zijn.