Rene van Maarsseveen - Mijn goede vriend Ronald is in gesprek met een man die ik niet ken als ik bij hem binnenloop. ‘Ja, dat deed hij fantastisch’, hoor ik hem zeggen. De andere man reageert, ‘dat maakt zo’n bijeenkomst tot een belevenis. Anders was het toch een beetje als een nachtkaars uitgegaan’.

Ik geef de man een hand en roep Ronald een ‘hoi’ toe. ‘Ik vind het ook een goeie vent’, zeg ik met een glimlach om het door mijn komst onderbroken gesprek weer op gang te brengen.

‘We hebben het over Van Zanen. Dat is echt een geweldige burgemeester’, zegt Ronald enthousiast. Ronalds opmerking verrast me. Hij is kritisch en doorgaans laat hij zich niet uit over mensen of houdt hij het bij neutrale opmerkingen.

‘Zo, dus Van Zanen is een  geweldige burgemeester’, herhaal ik zijn uitspraak om hem te prikkelen zijn opmerking aan te vullen.

‘Ja!’, reageert Ronald nadrukkelijk, terwijl hij me onderzoekend aankijkt.

 ‘Je moet je voorstellen dat er meerdere mensen gespannen waren over zijn komst. Niet per se de komst van Van Zanen, maar van de burgemeester’, gaat Ronald verder. ‘Hij komt vanuit de binnenstad aanrijden op zijn fiets. Dat was al verrassend. We stonden daar met een kleine honderd man. Hij geeft de organisator een hand en stelt de prijswinnende meisjes op hun gemak. Hoe hij dat doet, geweldig. Als één van ons, maar toch met behoud van de autoriteit van zijn ambt. Na het gesprek met de meisjes, spreekt hij nog kort met enkele van de aanwezigen. Daarna begint het officiële gedeelte’.

Dat officiële gedeelte speelt zich af, als ik het goed heb begrepen, rond een project dat is bedacht door de huurdersvereniging Maasplein e.o. en dat is uitgevoerd in samenwerking met het Grafisch Lyceum. Leerlingen van die school werkten mee aan het project dat uiteindelijk twee boekjes opleverde. Een boekje met muurschilderingen en een boekje met oude foto’s van de Rivierenwijk. De eerste exemplaren van de boekjes werden vorige week dinsdag aangeboden aan burgemeester Van Zanen.

‘Na de uitreiking van de boekjes bij wijkwinkel Cigars ’n More neemt Van Zanen nog uitgebreid de tijd voor een persoonlijk gesprekje met de aanwezigen, ‘vertelt de man, ‘daarna gingen we naar de Grafische school voor de feestelijke afsluiting met een drankje en een borrelhapje. Op een gegeven moment stapte de burgemeester weer op zijn fiets richting stadhuis. Hij liet ons tevreden over de bijeenkomst en enthousiast over zijn persoon achter. Dat werd toen wel duidelijk. Want vele aanwezigen kwamen terug op een opmerking die hij maakte, een kwinkslag, een grap’.

Ronald staat erbij met een grote bevestigende glimlach.

‘Wist je dat hij vroeger meester van de burcht was’, zeg ik, wetend dat ik de mannen even in verwarring breng over de hij in mijn zin. Na een korte pauze ga ik verder, ‘dat de t is weggevallen zie je bij Middelburg en Doesburg. Toen is het burgemeester geworden, zonder r. Dat in tegenstelling tot burgervader, dat is de dorpsburgemeester die als een vader over zijn burgers waakt’.

Hoofdschuddend kijkt Ronald me lachend aan.  ‘Dat is René’, zegt hij tegen de man, ‘hij is jaren een goede vriend. Maar sinds kort heb ik er een vriend bij’. Ronald loopt naar tafel en pakt een visitekaartje waarop ik het logo van de gemeente herken. Even later overhandigt hij me het visitekaartje van Van Zanen met de woorden, ‘een geweldige burgemeester’.