De Nachtfotograaf - Tijdens de avondklok nachtfoto’s maken is een grote uitdaging. De omstandigheden zijn geweldig, weinig mensen op straat, en er is een inspirerende stilte. Maar om foto’s te maken die ook corona uitstralen, wil ik toch iets meer. Lege straten kun je altijd wel fotograferen, alleen moet je dan tot na 2 uur ’s nachts wachten. Dus zoek ik naar een nieuwe manier om foto’s te maken, die ik niet of moeilijk kan maken als de wereld weer op gang is. 

De Vingerhoed.

Vorig jaar had ik al eens een foto gemaakt van café De Vingerhoed, waarbij de reflectie in deur van het gesloten café mooi opvalt. De reflectie die zo vervelend kan zijn als ik van binnenuit foto’s maak, ga ik gebruiken voor een nieuwe serie. Reflectie van de stille stad in de ruiten van de donkere, gesloten horeca.   

Het is gelijk een mooie manier om m’n werk als Frans de Plakker te combineren met m’n nachtfotografie. Ik fiets in de nacht langs de cafe’s en restaurants waar ik normaal m'n posters ophang. Blijkbaar mis ik m’n werk.   

De horeca is normaal de uitgelezen plek om aan de bar te zitten en op de wereldpolitiek te reflecteren. Er worden misstanden besproken en leugens worden benoemd. Nu is het stil, en reflecteren alleen de ruiten. Als het interieur van het verlaten café nog een beetje in beeld komt, is dat een mooi extra.   

Een beetje melancholisch sta ik bij de ramen van Sjiek. In de laatste maand dat het nog restaurant Zocher was, heb ik hier nog gegeten. Het is zomer en de pui is opengeklapt, we zitten in de opening, want alle tafeltjes buiten zijn al bezet. Nu sta ik voor een donkere ruit.   

Sjiek

De reflectie van een kale boom staat voor de muur, en gaat over in het behang. Alsof ik naar een paar majestueuze bomen kijk, waar ik tussendoor kijk naar de heuvel met Schouwburg. De lampen aan het plafond lijken drie glimmende torens van een paleis in de verte, dat boven de bomen uitkomt. Verderop kijk ik onder de bomen door, en zie een rij lantaarns aan het water.   

De strepen zijn van de auto’s aan de overkant van de singel, en van fietskoeriers die langs het Lucasbolwerk fietsen. Op het moment dat ik doorfiets naar de Schouwburg weet ik nog niet wat er op m’n net genomen foto’s staat. Maar zonder dat ben ik al blij dat im de uitdaging aangegaan ben.