Ad van Liempt  -  

De stoelen voor me bleven leeg, woensdag in Vak P van Galgenwaard. Hans en Ton hadden zich afgemeld. Onder protest, Ton schreef het belachelijk te vinden, een wedstrijd op een winterse woensdagavond om negen uur: een onmogelijke tijd voor scholieren en oudere mensen. En ook nog in de snijdende kou – daar had hij wel een punt. Welk belang is er gediend met deze programmering? Niet dat van de voetbalfan, hooguit dat van tv-zender ESPN die veel geld betaalt voor de uitzendrechten en daarmee een belangrijke stem koopt in het bepalen van de speeltijden.

Drie kwartier konden de wél aanwezige toeschouwers volhouden dat de thuisblijvers ongelijk hadden. Utrecht speelde fris, aanvallend, aantrekkelijk voetbal. De huidige basisopstelling met Othman Boussaid (22) en Taylor Booth (21) als zwervende vleugelspitsen lijkt succesvol: het zijn fijne spelers, bij wie wel eens iets mislukt, maar die allebei ook heerlijke momenten hebben en een mate van creativiteit in het spel brengen die bij FC Utrecht veel te lang heeft ontbroken. Op het middenveld begint linkspoot Can Bozdogan (21) steeds meer de centrale figuur te worden. Na zes minuten excelleerde hij met een no-look-pass naar Douvikas die een prachtig openingsdoelpunt opleverde.

Optimisme verdreef de kou uit Galgenwaard: drie van die jonge, dartele spelers die nog een handvol kansen schiepen – wat wil je als voetballiefhebber eigenlijk nog meer? Maar het bleef bij één doelpunt. Slordigheid, gebrek aan koelbloedigheid, en een voortreffelijke Excelsior-keeper Stijn van Gassel stonden een hogere score in de weg.

In de tweede helft zakte FC Utrecht in. In Vak P zagen we de bui hangen: een late tegentreffer leek onderweg, net als de laatste wedstrijden tegen Feyenoord thuis en Go Ahead uit. Excelsior werd sterker en kreeg kansen. Hoe zou dat komen? Heeft Silberbauer soms een ploeg geërfd met een matige fysieke conditie, die zich met hangen en wurgen naar het einde zwoegt? Het wisselen helpt daar niet tegen, zeker niet als je je technisch meest bekwame spelers (Boussaid en Booth) vervangt door door invallers (Younes, Maeda) die zich vooral door balverlies onderscheiden.

Op het eind kreeg Utrecht, door de enorme ruimtes die Excelsior liet vallen, nog een paar heel grote kansen, maar het bleef 1-0. ‘Wat duurt die tweede helft toch verschrikkelijk lang’, verzuchtte buurman Rogier aan het eind, ‘twee keer zo lang als de eerste’. En wat werd het akelig koud, in die laatste fase. Wat dat betreft hadden de thuisblijvers uiteindelijk toch wel een beetje gelijk.

Beste mensen van ESPN, laat die late doordeweekse wedstrijden toch vallen, en trek de competitie twee weken langer door, zodat schoolgaande jeugd en oudere mensen in het junizonnetje van het spel kunnen genieten.