Vak P is de rubriek van sportjournalist Hans van Echtelt over de capriolen van FC Utrecht, dit keer over de thuiswedstrijd tegen NAC, uitslag 2-2.

Waar moeten we beginnen bij deze vreemde middag in Galgenwaard? Bij het feit dat zelfs een Utrechtse icoon als Hans Kraay geen minuut stilte krijgt voorafgaand aan de wedstrijd? Dat aanvoerder Willem Jansen al na zeventig seconden onnodig tegen een gele kaart oploopt? Bij het feit dat Cyriel Dessers tegen zijn oude club NAC geen enkele bal goed raakt maar toch tevreden lijkt te zijn met zijn inbreng tot nu toe, getuige een interview in de regionale krant van zaterdag? Dat Mark van der Maarel in de laatste minuut keihard tegen zijn eigen doelpaal schiet? (Zal daar op getraind zijn?) Of het feit dat scheidsrechter Christiaan Bax anderhalf uur heeft geploeterd op zijn fluit om nadrukkelijk aan te tonen dat hij het tegendeel wil zijn van een home-referee?

Tja, dat gebeurde er allemaal in anderhalf uur tijd. En dan heb ik het nog niet over al die wilde gesticulerende bewegingen die NAC-trainer Stijn Vreven negentig minuten lang maakte langs de zijlijn. En over het feit zijn collega Erik ten Hag het lek nog lang niet boven heeft bij zijn van faalangst overlopende ploeg. En over het merkwaardige tafereel dat Zakaria Labyad en Yassin Ayoub prestigeduels aan het uitvechten zijn bij corners en vrije trappen wie bij FC Utrecht de scepter zwaait...

Stijn Vreven terug in de Galgenwaard. Foto: Jeroen Stoops

Maar goed, het is uiteindelijk 2-2 geworden in een wedstrijd die kwalitatief geen naam mocht hebben. Maar die in het laatste half uur toch een hoge amusementwaarde kreeg, omdat FC Utrecht ging forceren en kans op kans kreeg om alsnog de winnende te maken. Maar tegelijk zoveel ruimte weggaf dat NAC bij een beetje meer overleg met gemak de winnende achter David Jensen had kunnen leggen. En dan hadden we vanuit Vak P die indianendans bij Stijn Vreven zeker na het eindsignaal teruggezien.

Het was veelzeggend dat de Bunnik Side bij de traditionele ronde van de spelers niet massaal applaudisseerde. De luide hartekreet ‘Utrecht wakker worden’ overheerste dit keer en dat mag zeker niet genegeerd worden door de technische leiding. Want zoals de ploeg in de eerste helft weer overschakelde op het ouderwetse tikkie terug-voetbal, zo gezapig sloeg het direct over op de houding van het publiek. Pas in de slotfase was er weer bijval en verbale steun vanaf de tribunes omdat FC Utrecht toen eindelijk de handschoen durfde op te nemen tegen deze povere opponent uit Breda.

Publiek in stadion Galgenwaard. Foto: Jeroen Stoops

Wat is de moraal van deze middag? Voetbal kan ook leuk zijn als foutenfestival, maar gelet op de kwaliteit van de huidige FC-selectie mag je beter veldspel en meer combinatievoetbal verwachten dan wat we deze zondag vanaf Vak P aanschouwden. Maar er is gelukkig meer: ineens kwam nr 39 binnen de lijnen, en dat was Nick Venema. En bij die korte invalbeurt veerden we met z’n allen op, een driftig goudhaantje van wie we nog heel wat mogen verwachten. Logisch dat juist hij de late gelijkmaker voor zijn rekening nam. Waarvan acte!

Dessers kwam niet tot scoren en wordt gewisseld voor Nick Venema. Foto: Jeroen Stoops

Wissel levert een punt op. Venema maakt de 2-2. Foto: Jeroen Stoops

Ayoub is Korte te snel af. Foto: Jeroen Stoops

Kerk in duel met Tasende. Foto: Jeroen Stoops