Vak P is de rubriek van sportjournalist Hans van Echtelt (en als achtervang Ad van Liempt en Ton de Ruiter) over de laatst gespeelde thuiswedstrijden van FC Utrecht, dit keer tegen Feyenoord op zondag 1 maart: uitslag 0 -0.

Sinds het begin van FC Utrecht in 1970 waren de wedstrijden tegen Feyenoord altijd jaarlijkse hoogtepunten. Dat heeft vooral te maken met de hartstochtelijk meelevende supporters uit beide kampen die voor de nodige sfeer zorgen. Ook dit keer stond dat mooie affiche weer op het programma maar helaas bleef het verwachte spektakel grotendeels uit.

Er kwam een ietwat bloedeloze 0-0 uit de bus in een veelal  sfeerloze entourage, waarbij als enige positieve aantekening gemaakt kon worden dat voor het eerst in dit seizoen de defensie van FC Utrecht de nul had gehouden.

Wij in Vak P herinneren ons nog al te goed hoe FC Utrecht op 19 augustus 1970 voor het eerst tegen Feyenoord speelde. Het was een broeierige woensdagavond en we waren met liefst drieduizend supporters uit de Domstad, veelal per trein, naar De Kuip afgereisd om het debuut van de nieuwe fusieclub mee te beleven. We mochten ook de primeur meemaken van de allereerste FC-goal, gescoord binnen een kwartier door de helaas onlangs overleden Jan Groenendijk. De supporters zaten destijds nog kris-kras door elkaar heen, het was een uiterst sfeervolle avond.

Uiteindelijk verloor FC Utrecht alsnog met 4-1, door twee goals van Henk Wery en een van Coen Moulijn en Franz Hasil. Maar het was een avond om nooit te vergeten, ook voor de fans van Feyenoord die na afloop hun favorieten uitzwaaiden voor de verre reis naar Argentinie. Er zou immers een week later om de wereldbeker tegen Estudiantes gespeeld gaan worden, de Rotterdamse club behoorde destijds nog tot de Europese top.

Maar dat is allemaal nostalgie, nu zagen we twee angstige ploegen aan het werk die vooral in de eerste helft bedreven waren in terugspeelballen. Mijn maatje verzuchtte in de rust dan ook ‘dat het een mirakel was dat de heren voetballers geld kregen voor de geleverde prestatie’. Amusementswaarde nul komma nul maar gelukkig maakte de tweede helft nog een beetje goed. Zo was Chris Kum dicht bij de openingstreffer en miste de inzet van Sebastien Haller precies dat tikkeltje snelheid om Kenneth Vermeer te passeren. Terence Kongolo fungeerde in extremis als reddende engel.

Toch konden we na afloop een zucht van verlichting niet onderdrukken dat er in ieder geval niet verloren was. Zo had Robbin Ruiter met een geweldige reflex de 0-1 voorkomen, maar die redding kon niet verhullen dat een veelbelovende affiche wel erg weinig had geboden. Komende zondag komt AZ naar Galgenwaard en mijn maatjes en ik zullen weer vol goede moed de trappen van Vak P beklimmen. Een minder aansprekend affiche maar misschien valt het dit keer daarom extra mee.