Cultuurjournalist Henk Roozeboom presenteert nieuwe theatervoorstellingen op Utrechtse podia. Dit keer over de dansvoorstelling Charlie Goes.

De voorstelling is het tweede deel uit het drieluik Charlie Goes Home van choreograaf Joost Vrouenraets. In deze uitvoering bewegen de dansers van GOTRA Ballet zich, 'in hun zoektocht naar het heldendom, op het snijvlak van het kind zijn naar volwassen worden'.

Vrouenraets laat zich inspireren door het Japanse marionetpoppenspel Bunraku, de vechtkunst, ballet en zijn grote allergrootste voorbeelden Charlie Chaplin en Jim Morrison. De reeks ontleent zijn naam aan Chaplin maar ook zien we het tragikomische karakter uit de films van deze komiek terug. Aan Morrison dankt Charlie Goes Home misschien wel het thema: de zoektocht naar de held in de mens.

Vrij vertaald, zegt Morrison: “We zijn minder bang voor de pijn en het geweld van buitenaf dan voor onze eigen, wezenlijke, gevoelens.” Misschien vindt Vrouenraets wel dat er moed voor nodig is om die gevoelens in jezelf te ontdekken. Volgens zijn definitie zijn de ware helden, mensen die op basis van hun diepe gevoelens gaan ondernemen, veranderen en hun eigen pad gaan volgen.

In Charlie Goes laat Vrouenraets de spanningen zien die die gevoelens in je oproepen wanneer je volwassen wordt. “Dat is de tijd dat je, zonder je speelsheid te verliezen, het kind in jezelf los laat,” legt de choreograaf uit. “Je gaat rebelleren en zet je af tegen de heilige huisjes. Maar tegelijkertijd houd je je vast aan persoonlijke rituelen en regels waar je je goed bij voelt. Ik vind dat een spannende tegenstelling.”

Die rituelen en eigen regels komen volgens de choreograaf overeen met die van een religie. “Het is een geloof in dingen die je ook nodig hebt om je doel te bereiken en waarmee je jezelf tegen de gevestigde orde verzet. Zo komen in feite een soort gelovige monnik en een tegendraadse punker samen in een persoon.”

Het conflict met de gevestigde orde geeft Vrouenraets weer door op sommige momenten de ene danser zijn tegenspeler als een marionetpop te laten manipuleren. Vervolgens zie je hoe ze in een rauwe ‘pas de deux’ met elkaar het gevecht aangaan. Hoewel de choreograaf de traditionele ballettechnieken niet uit het oog verliest, voegt Vrouenraets veel eigentijdse en andersoortige elementen aan zijn routines toe.        

De dansers komen op met een pijl en boog. Een symboliek die rechtstreeks is ontleend aan de biografie van Jim Morrison die uit drie hoofdstukken bestaat: De Boog wordt Gespannen, De Pijl Vliegt en De Pijl Valt. “Als je er over na denkt hoe je de pijl aanlegt, de boog spant en op het juiste moment loslaat om je doel te bereiken,” zegt Vrouenraets. “dan zijn pijl en boog een metafoor voor de spannende tocht om je doel te bereiken.”

De choreograaf, die het vak, onder andere, leerde van de wereldberoemde Maurice Béjart, zegt dat de teksten van Morrison hem, bij deze voorstellingenreeks als het ware aan zijn hand meevoerden. Ongetwijfeld zien we naast de poëtische kant van deze held uit de popgeschiedenis ook zijn rauwheid, tegendraadsheid en geilheid in de voortelling terug. Dat zijn doorgaans de meest in het ooglopende eigenschappen in de transformatie van kind naar volwassene.

Voorstelling: Charlie Goes, door: Gotra Ballet, choreografie: Joost Vrouenraets, te zien 30 en 31 jan., in: Theater Kikker, kaarten en reserveren: www.theaterkikker.nl