Cultuurjournalist Henk Roozeboom presenteert nieuwe theatervoorstellingen op Utrechtse podia. Dit keer over de dansvoorstelling I’m here/Album Familiar. Daarin laat dansgezelschap Conny Janssen Danst in twee, haaks op elkaar staande en meeslepende choreografieën zien dat ze met lichaamstaal, muziek en enscenering de juiste snaren weet te raken.

            Janssen schotelt ons twee werelden voor die direct te herkennen zijn. Die van een desolate stad in de nacht met lege straten waarin het langzaam dag wordt. En een danszaal, geen disco, maar een zaal waarin mannen en vrouwen op stoelen rond een dansvloer zitten en eerst nog de kat uit de boom kijken voordat ze met elkaar gaan dansen.

            Deze sprekende beelden worden versterkt door de kracht van dansgezelschap Conny Janssen Danst: de dansers. Geen van hen heeft dezelfde bouw. In lengte en postuur verschillen ze van elkaar. Ze doen denken aan gewone mensen die wij overal op straat of waar dan ook tegen kunnen komen. Personages als u en ik.

            In I’m here/Álbum Familiar vullen ze de dansvloer. Solo, in een pas de deux of synchroon met elkaar laten ze zien hoe die verschillende personages zich in twee haaks op elkaar staande werelden bewegen. “In beide situaties reageren ze op een gevoel van leven,” zegt choreograaf Janssen. “In de ene wereld is dat een rauw en desolaat gevoel en in de andere een warm en intiem.”

            Beide choreografieën zijn remakes van ouder werk van de Rotterdamse choreograaf. “Ik voelde een behoefte om deze ‘oude’ werken aan te scherpen. Ze hebben allebei een grote kwaliteit in zich, die ik verder wil ontwikkelen. Ik ben op zoek gegaan naar de kern om te kijken hoe ze zich verhouden tot deze tijd.”

            Het resultaat laat twee eigentijdse documenten zien waarvan I’m here wel de meest visionaire is. Samen met fotograaf en filmmaker Carel van Hees creëert Janssen met haar dansers de sfeer van verlaten nachtelijke straten. Mensen lopen, op dit late uur, oplettend en snel. Ze reageren soms schichtig op elkaar, kijken om of zoeken elkaar op. Ze laten zien dat ze ‘(I’m) here’ zijn.

            “Toen ik de remake maakte, besefte ik dat het werk veel aanknopingspunten heeft met wat er vandaag de dag aan de hand is,” zegt Janssen. “We zien desolate, dwalende mensen die ontheemd zijn. De wereld biedt weinig kansen voor degenen die aan de verkeerde kant van de lijn staan. Ik heb niet de pretentie het gevoel dat daarbij hoort aan te kunnen raken. Maar ik kan wel verbeelden wat het met mij doet.”

            Als tegenhanger van deze vervreemdende stadse wereld staat die van de huiselijke sfeer in Álbum Familiar. De wanden van de zaal hangen vol met foto’s. Warme souvenirs aan mensen of mooie gebeurtenissen. Hier komen de mensen juist bijeen om elkaar te ontmoeten, te dansen, herinneringen op te halen of iemand te versieren. De melancholische muziek wordt verzorgd door Beppe Costa.

            Beide choreografieën maken van deze tijdloze en actuele voorstelling een superherkenbare belevenis. Tijdens het BankGiroLoterij Theaterweekend van 15 t/m 17 januari kan het publiek in Stadsschouwburg Utrecht tegen een aantrekkelijk tarief verschillende activiteiten en voorstellingen bezoeken. Ook de voorstelling I’m here/Álbum Familiair staat dan op het programma.

Voorstelling: I’m here/Álbum Familiar, door: Conny Dansen Danst, te zien in Stadsschouwburg Utrecht: dd. 14 januari en op 15 januari (inclusief inleiding) tijdens het BankGiroLoterij Theaterweekend. Kaarten en informatie: www.stadsschouwburg-utrecht.nl