Armand Leenaers, tussen 1998-2014 onder andere communicatiemanager bij Kamer van Koophandel, bestuurslid van RTV Utrecht en jurylid van de Tolerantieprijs, ziet groeimogelijkheden voor het openbaar bestuur in de regio Utrecht.
            

Het drama met de tram naar De Uithof - of vooruit: het Utrecht Science Park - is natuurlijk een brevet van onvermogen maar komt helaas niet uit de lucht vallen. Het is de zoveelste keer dat het openbaar bestuur in de regio Utrecht er niet in slaagt om samen te werken in het belang van burgers en ondernemers. Kom bij mij dan ook niet aanzetten met succesverhalen over topbestuurders die de regio Utrecht op de kaart gaan zetten.

Tussen 1998 en 2014 heb ik van dichtbij gezien hoe men vaak niet verder keek dan het eigen, kleine gelijk. Meest opvallend: een bijna kinderlijke machtsstrijd tussen een snelgroeiende, links georiënteerde studentenstad die bij de grote drie in de Randstad wil horen en een behoudend provincieapparaat dat zijn best doet maar onzichtbaar is omdat het zover afstaat van de samenleving.

Het resultaat: als het ook maar even kan zitten stad en provincie elkaar in de weg. Enkele voorbeelden: Utrecht was de laatste provincie in Nederland met een regionale omroep. Niet geld was het probleem (dat is bij wet geregeld) maar bestuurlijke twisten tussen stadsomroep en het provinciaal gefinancierde Radio M in de bossen van Zeist.

Het inmiddels opgeheven Bestuur Regio Utrecht (BRU) was in de praktijk vooral een vehikel van de stad om met de omliggende gemeentes tegenwicht te bieden aan de provincie. Verbreding van de A27 bij Amelisweerd: provincie is voor, stad is tegen. De provincie lanceerde in 2012 de Economic Board Utrecht maar de stad heeft een eigen Utrecht Development Board. De Tour de France in 2015 was een groot feest; de provincie weigerde om mee te betalen. 

Tot slot een anekdote uit de tijd dat citymarketing nog moest worden uitgevonden. Rond de eeuwwisseling kwam voor het eerst uit de cijfers van Eurostat naar voren dat de regio Utrecht de best presterende van Europa was. Een grote verrassing, niet op de laatste plaats voor onszelf. Buitenlandse delegaties kwamen kijken, benieuwd naar het Utrechtse masterplan (dat er niet was). Maar een persontvangst voor internationale journalisten zat er niet in want: onenigheid over wie als gastheer zou optreden. Ik noem geen namen maar het was lachwekkend om te zien hoe bestuurders hun ego boven het grotere belang lieten prevaleren. 

De regio Utrecht heeft zo ongeveer alles op een presenteerblaadje gekregen en met veel inwoners gaat het gelukkig goed. Ook ik heb hier met veel plezier 40 jaar gestudeerd, gewoond en gewerkt. Nu nog een meer volwassen bestuurscultuur en dan is het echt een 'top'-regio. 

Armand Leenaers