Henk Westbroek - Toen ik 20 jaar geleden een bungalow in Utrecht Oost ging bewonen, vond ik het verbazingwekkend dat het stadsbestuur bij iedere bungalow in deze buurt een enorme witgeschilderde vlaggenmast had geplant. Op gemeentegrond en op gemeenschapskosten. In de loop der jaren zijn veel van die vlaggenmasten in open haarden beland. De buurt is hierdoor visueel gesproken leefbaarder geworden, maar daar denkt niet iedereen zo over.

Het in het oog springende van Amerikaanse bungalows is, dat ze vrijwel allemaal van een vlaggenmast voorzien zijn. Die masten hebben de bewoners zelf betaald en er wappert dag in dag uit de Amerikaanse vlag aan. Dus ook als de president niet jarig is.

Een andere vreemde gewoonte van Amerikanen is dat ze in winkels, restaurants en wachtrijen zomaar uit het niets een vriendelijk praatje met je maken. Van dat aangename gedrag maakte ik gebruik toen ik de Amerikaanse plaats Savannah moest ontvluchten. Omdat orkaan Florence dreigde de stad weg te gaan blazen.

Ik bestelde op onze laatste avond in een beroemd restaurant in de stad vegetarische Pulled Pork. Gemaakt van Jackfruit. De Nederlandse naam van deze zoete Oosterse vrucht is Nangka. Hoewel ik Nederlandse woorden prefereer boven Engelse, ben ik geen slaaf van mijn beginselen. Zie mijn woordgebruik in deze als een smaakvol compliment aan iedereen die Jack heet.

Toen ik de kok feliciteerde met zijn verrukkelijke gerecht en hem duidelijk maakte dat ik niet met zijn recept  in zijn omgeving een concurrerend restaurant beginnen zou, kreeg ik het. Het staat nu op de kaart in mijn restaurant Stairway op de Mariaplaats. Het is maar een tip.

De kok van het Amerikaanse restaurant was ook de eigenaar. En stond in dubio of hij voor de dreiging van Florence vluchten zou of niet. Aan de ene kant was de kans dat zijn restaurant inclusief  bovenwoning weggespoeld of leeggeroofd zou worden 100%. Aan de andere kant, als de impact van de storm mee zou vallen, kon hij zijn eigendom verdedigen en daardoor nog enigszins goed wegkomen.

Mensen aan het tafeltje naast ons gingen meepraten en adviseerden hem op basis van een orkaanervaring die ze maar net overleefd bleken te hebben geen risico te nemen en te vluchten. Behalve dat je huis en haard verliest als je voor zo’n storm de benen moet nemen - geen verzekering die dat dekt in Amerika - kun je ook niet werken. Als je niet vlucht kan dat trouwens ook niet. En wie in Amerika niet werkt moet om te overleven een gevulde bankrekening of net als Sinterklaas een geldboom bezitten.

Bovendien kost vluchten ook dik geld. Als je geen familie, vrienden of welwillende landgenoten hebt die je onderdak verschaffen, ben je gedwongen om buiten de deur te eten en in een hotel te slapen. Juist omdat vluchten zo duur is, zijn er mensen die het zich niet veroorloven kunnen.

Daar hadden mijn vrouw ik gelukkig geen last van. We gooiden tijdig de tank van onze gehuurde Jeep Patriot vol benzine, kochten 6 liter licht sprankelend water en een dozijn voedzame muesli-repen met donkere chocolade en geroosterde amandelen. Toen we ’s morgens vertrokken was  de weg bezaaid met vluchtauto’s. Zes uur later kwamen we aan in Noord Florida in de plaats Tallahassee. Die stad werd een goeie maand later getroffen door Hurricane Michael.