Henk Westbroek - In het jaar 2000 kwam er een komische film uit die zo beroemd werd dat hij ondertussen al 34 keer door Veronica is uitgezonden: Miss Congeniality.

Sandra Bullock speelt in die film een FBI-agent die mee gaat doen aan de Miss America-verkiezingen. Niet omdat ze graag Miss America wil worden, maar omdat de FBI een terroristische aanslag verwacht tijdens de prijsuitreiking.

Sandra speelt een sympathieke maar grofgebekte dame die door Michael Caine klaargestoomd wordt om een zeer vrouwelijke vrouw te worden. Want dat moest bij een Miss-verkiezing, extreem vrouwelijk zijn. Van hem leert Sandra om verleidelijk heupwiegend te lopen, om in badpak met de borsten vooruit te staan en vooral om op vragen van de jury de antwoorden te geven waar iedereen blij van wordt.

Vraag: “Waar droomt u van ?” Antwoord: “Wereldvrede, want oorlog is akelig.” Vraag: ”Waar heeft u spijt van in uw leven?” Antwoord: “Dat ik mijn lieve moeder in plaats van 2 keer niet 3 keer per dag bezocht in het bejaardenhuis.” Vraag: ”Wat is je grootste kwaliteit?" Antwoord: “Dat ik huilende kinderen met schaafwondjes razendsnel weer aan het lachen kan brengen.”

Enfin, Sandra voorkomt net op tijd dat tussen de mooie dames op het podium een bom ontploft en wordt ook nog eens eervol tweede bij de Miss-verkiezing.

Deze film zou in deze tijd totaal anders gemaakt worden. Om mee te doen aan deze Amerikaanse schoonheidswedstrijd hoef je immers niet langer welgevormd te zijn. Je kunt ook winnen als je 1 meter 40 bent en tegelijkertijd 211 kilo weegt of geen benen hebt. Het belangrijkste van vandaag de dag is dat de dames niet meer in badpak op het podium hoeven te staan om te laten zien wat er bij ze te zien valt.

Dat is niks nieuws. 69 jaar geleden fietste mijn toen 16-jarige Engelse schoonmoeder naar het dorpje Harwell onder de rook van Oxford. Daar werd feest gevierd. Onderdeel van het feest was een Miss verkiezing. Je kon niet zomaar een mooie Miss worden maar – schrik niet – Miss Atomic Energy. In goed Nederlands MISS KERNENERGIE. Aan de rand van het dorp was - en is tot op de dag van vandaag- namelijk een onderzoekscentrum waar zo veilig mogelijke kernenergiecentrales ontworpen worden.

Mijn schoonmoeder werd op het dorpsfeest aangesproken door de in die tijd beroemde acteur Derrick de Marney (hij speelde in een Alfred Hitchcock-film). Of ze mee wilde doen aan de Miss-verkiezing waar hij jurylid van was. Dat wilde mijn schoonmoeder wel, omdat Derrick verklapte dat ze winnen zou.

Op de foto ziet u haar staan met de fruitmand die de hoofdprijs was. Tussen de beroemde filmster op links en op rechts Sir John Cockroft die baas van het onderzoeksinstituut was en tot op de dag van vandaag een wetenschappelijke beroemdheid is.

Mijn schoonmoeder won de Miss-verkiezing uitsluitend gekleed in haar zondagse jurkje. Ze werd de eerste Miss Kernenergie. En de laatste. Want in de kranten werd ze Miss Atoombom genoemd omdat ook 69 jaar geleden het verschil tussen een kerncentrale en een atoombom niet door iedereen begrepen werd. Precies 9 maanden na haar uitverkiezing werd mijn zwager geboren. Op het dorpsfeest ontmoette Miss Kernenergie namelijk ook de liefde van haar leven.

Jean Theobald.

(Dit artikel stond eerder in De Oud-Utrechter en is met toestemming auteur overgenomen.)