Kees van Oosten - Buren van de HKU op de Mariaplaats klagen sinds 1991 over de kakofonie die 's zomers uit de geopende ramen van de HKU neerdaalt. De HKU belooft al jaren beterschap, maar er verbetert niets. De directie heeft al eens besloten de ramen dicht te schroeven, zodat de herrie een beetje binnenshuis blijft, maar die schroeven worden er door studenten even makkelijk weer uitgedraaid. 

Nadat klagen en gesprekken 22 jaar lang niets hadden uitgehaald besloten een paar buren op mijn voorstel juridische middelen te gaan gebruiken. Op 8 juli 2013 deed ik een verzoek tot handhaving. Dat betekent dat de gemeente de HKU een briefje stuurt: voor elke overtreding van de geluidsnorm pakweg 1500 euro boete. 

Ook wat handhaven betreft is de gemeente niet vrij van vriendjespolitiek. Kleine bedrijven en onbetekenende burgers, dat kost de gemeente weinig moeite om daar handhavend tegen op te treden. Maar instellingen die voor de gemeente van groot belang worden geacht (of tegen de gemeente zelf!), dat ligt heel anders. De gemeente had dan ook weinig tijd nodig (om precies te zijn 18 dagen) om het verzoek af te wijzen.

Nadat ik bezwaar had gemaakt tegen de ongemotiveerde afwijzing besloot de gemeente toch maar eens geluidsmetingen te gaan doen. En dat gebeurde op een bijzonder klungelige manier. In één van de kamertjes werd het raam open gezet en moest een combootje 75 seconden spelen. Bij de woning van de buren werd vastgesteld dat daar weinig van viel te horen. Kafje er omheen en klaar was het geluidstechnisch rapport. Het bezwaar werd afgewezen.

Op 18 januari 2014 stelde ik beroep in. Met het argument dat het onderzoek van de gemeente niet serieus was. Als het warm weer is staat er niet één raam open, maar wel vijf. En speelt er niet één combootje, maar wel vijf, afgewisseld met trompet of een koloratuursopraan met flinke longen. En dat ene combootje wat ze 75 seconden hadden laten spelen wist wat de bedoeling was en speelde dus een slaapliedje. Kortom broddelwerk. 

Het beroep werd behandeld ruim een jaar na het instellen ervan. De rechtbank zag dat geluidsrapport ook niet erg zitten en besloot de Stichting Advisering Bestuursrechtspraak (de StAB) ernaar te laten kijken. Die heeft het rapport gelezen, is wezen kijken en komt zeer waarschijnlijk met het advies dat de meting inderdaad is gedaan op een niet-representatieve manier en dat het over moet. 

Als de rechtbank straks beslist dat de gemeente ten onrechte geweigerd heeft te handhaven, moet de gemeente het besluit opnieuw nemen. Dan besluit de gemeente natuurlijk doodleuk opnieuw om niet te handhaven en dan kunnen de buren daar weer tegen in beroep. Tegen die tijd herdenken de buren dat ze al 25 jaar tegen de bierkaai vechten, omdat het voor de gemeente een heel verschil maakt wie de wet overtreedt.