Journalist Dick van der Peijl is Tourmaker, oftewel vrijwilliger bij de Utrechtse tourorganisatie. Hij verhaalt over wat hij meemaakt deze dagen. Deel 2, de ploegenpresentatie.

Wat een dag, de dag van de ploegenpresentatie. Als vrijwilliger sta ik overal vooraan. Met bootjes komen de ploegen aan bij de brug die ik met anderen moet 'bewaken'.  De renners zijn even eerder bij Het Spoorwegmuseum bijeen gekomen ze zich en verlaten die via een achterdeur en stappen ter hoogte van de Zonstraat aan boord van sloepen en varen dan naar de brug bij Lepelenburg.

Als de ploeg van Bauke Mollema 'Trek' aankomt sta ik ineens naast Mollema. Ik praat met hem. Hij heeft er erg veel zin in. Met de bootjes vindt hij heel leuk.  En de duizenden mensen langs de hele route: “Geweldig”.

Volgens een politieman zijn er zeker 25.000 toeschouwers. Ik denk meer. Ik moet weer aan het werk. Ik ben verkeersregelaar, maar dat heb ik uiteindelijk niet gedaan. Wel veel andere dingen zoals water en eten op de fiets rond brengen wel. Vooral veel water.

Om kwart voor drie was ik op de post waar ik verwacht werd, dacht ik. Wachten. "Er komt zo meteen iemand om te vertellen waar ik moet staan", zegt iemand. Na een uur wachten ben ik het beu! Ik vraag waar degene blijft die me ophaalt?’ Gelijk gaat er iemand weer bellen, maar ze krijgt de verantwoordelijke niet te pakken, die is voortdurend  in gesprek.

Ene Bart adviseert me om naar het oude stadhuis te gaan voor instructies en dat doe ik. Daar aangekomen word ik verwelkomt met de woorden: ‘Dick, ben je daar eindelijk!’

Ik moet weer terug naar Lepelenburg : ‘Eten en water uitdelen!’ Geen probleem.

Op de fiets ga ik de buiten-tourmakers af. Bij de Zonstraat en de Schouwburg. De sfeer is heel vriendelijk, vooral onder de Tourmakers en de tv-crew. Uit alle werelddelen. Veel bekenden kom ik tegen van RTL, de NOS en diverse freelancers. Leuk!

Met Herman van der Zandt zit ik aan een tafeltje. Hij bereidt zich voor op de presentatie van de ploegenpresentatie terwijl ik wacht op de volgende taak. Hij woont vlakbij me in de buurt blijkt, Annechien zijn vrouw ken ik goed, hem niet. Aardige jongen!

Wat op het podium gebeurt ontgaat me volkomen. Ik zit er achter of ik sta of ik fiets. Maar ik voel de enthousiaste sfeer en die is geweldig.

Ik ben mijn laatste ronde aan het doen. Daar zie ik Jeroen Wielaert! ‘Dick, wat leuk! Dat jij hier als vrijwilliger bent. Goed hoor!’ Leuk compliment van Jeroen.

Het is kwart over acht. Velen vertrekken, het wielerprogramma is afgelopen. De muziek gaat door! We melden ons weer maar echt veel werk is er niet. Ik krijg een pilsje en wacht weer. De Tourmakers, een heel leuke club. Van jong tot oud. De organisatoren ook. Leuke club bij elkaar.

Het is allemaal goed gegaan. Niet iedereen heeft eten gehad hoor ik van een aantal tourmakers. We sprokkelen nog wat bij elkaar. ‘Het is niet veel’. De stemming blijft goed.

Ik hoef niets meer te doen en ga naar huis. Thuis merk ik wel dat ik moe ben. Vooral het hangen! Maar het is de  moeite waard!