Koos Marsman - D'r waoren zondag maor liefs vijf lijfwaochte rond de goeheiligman om 'm te bescherreme. Ze waoren vermomp as, jawel zwarrete Piet. Ik zag 't medeen, in de Minnebroederstraot. Ze keken strak om zich hin, of er nie 'n onverlaot klaor stond om sinniklaos te ontheilige.

Ach, dach ik, had die klaos die hullep vroeger maor vaoker gehad. Ik wit nog da in de jaoren zestig sinniklaos 'n keer in de Betonbuurt war en daor kregen ze van de beste man vaok nie meer dan 'n spikkelaosie, en meestal war die nog zo droog as sinniklaos ze kont zelf.

Dus toen ie daor zomaor uit 'n auto kwam en bij iemand naor binnen ging, ging da as 'n lopend vuurtsjie door de buurt en binnen 'n mum van tijd stonden bijna honderd opgeschoten jochies voor de deur. 'As ie naor buiten komp, pakken we 'm!' Da war de sfeer, en 't gebeurde ook. Gelukkig wist sinniklaos, hij kreeg 'n fietsband om zich heen geduwd, en 'n aormzalige piet de auto in te vluchten en de buurt uit te komme. Sinniklaos hebbe we daorna nie vaok meer gezien.

Da dach ik zondag, maor toen ik nog 's goe keek zag ik achter die zwaorte veegge van die zwarrete piete wethouwer Jansen, en ja daor was Everhardt en Geldof, en ook de vrouwtjes Hooijdonk en Jongerius hadde zich gemaskeerd.

De hoofpiet van da gezelschap war Kreijkamp, de wethouwer van 't geld. 'Motte jullie Sinniklaos bescherreme?', riep ik naor 'm? Die Kreijkamp kijk me aon en zeg: "Wa dach ie dan, die ene keer in 't jaor da wij voor sinniklaos spelen motte we 't wel gezellig houwe!'

Koos Marsman

Stadsgids en commetator