Rene van Maarsseveen - Maandagmiddag was in het stadion van FC Utrecht het KNVB-symposium over de toekomst van het voetballen. Weken werd er al over gesproken. Vooral het onnodige ervan bleef me als preek van Johan Derksen bij.In zijn sportprogramma vertelde hij wat de conclusie van de bijeenkomst zou zijn. Het resultaat van de discussie werd inderdaad verwoord met de onbeduidende slogan: er gaat veel goed, maar meer winnaarsmentaliteit is noodzakelijk.

Het klinkt als de echo van Fons van der Stee, de minister van Financiën die in 1980 zei dat we meer lef moeten hebben. Daadkracht, lef, ambitie en nu winnaarsmentaliteit. Het is terug te brengen tot een thema waar we op elk vlak al enige tijd mee stoeien in onze maatschappij. Langer geleden dan de huidige crisis overigens.

Joop
Aan het eind van de flowerpowertijd ging het mis, zeg ik wel eens gekscherend, toen Joop den Uyl zei dat iedereen een auto moest kunnen rijden. Het valse beeld dat we allemaal gelijk (moesten) zijn, ontwrichtte de samenleving. Het leven werd uiteindelijk nodeloos ingewikkeld en allerlei maatregelen werkten juist omgekeerde ongelijkheid in de hand. Wanneer bijvoorbeeld een bijstandsmoeder met twee kinderen netto per maand twee keer modaal krijgt, dankzij bijstand, toeslagen en andere regelingen, dan demotiveert dat de arbeider die overuren maakt om maar iets meer dan modaal te verdienen. Waarom zou hij een winnaar willen zijn, terwijl je het als verliezer beter kunt hebben. Het is maar één voorbeeld van hoe we vanaf ongeveer de oliecrisis, met af en toe een lichtpuntje, zijn afgegleden naar een samenleving waar het aan daadkracht, lef en ambitie ontbreekt. De uitwassen van zelfverrijking, ongemakken van privatisering (marktwerking) en dergelijke laat ik dan nog maar buiten beschouwing.

Agterberg
Trots op Nederland was wellicht de verkeerde partij met een goede boodschap. Wendy is de nieuwe glossy die Wendy van Dijk begon als reactie op alle negatieve berichten in de krant. En cabaretier Guido Weijers hekelt de berichtgeving van kranten en tv-journaals, die het ene negatieve bericht over een situatie melden waar duizenden positieve, niet gemelde berichten tegenover staan. Het zijn hopelijk tekenen dat we het anders willen en dat we daar iets aan willen doen; tekenen dat we heel langzaam weer op de goede weg zijn.
Ik hou mede daarom van berichten zoals ik die onlangs las over de Agterberg Bedrijven. Het bericht dat ze in tien uur tijd 11.000 dranghekken gaan plaatsen langs de 30 kilometer route van het Grand Départ is toch geweldig. Dan heb je lef en daadkracht. En dan het berichtje, dat volgens mij de krant niet eens haalde, dat ze 200 containers zand gaan leveren aan een woestijnland. Die hebben zand genoeg zou je zeggen, maar ze willen het zand van Agterberg. Dat zijn mooie dingen. Dát zijn winnaars; mensen die aanpakken, zonder daar luidruchtig over te doen.

Dat is even wat anders dan de egotrip van het KNVB bestuur. Borstklopperij over het organiseren van een overleg waar iedereen de uitslag al van kon voorspellen. Ik gun de aanwezige voetballers en trainers hun reünie; altijd goed om elkaar weer eens te zien en spreken. Maar met de conclusie van de bijeenkomst zal vrijwel zeker niet veel meer worden gedaan dan dat er geld wordt uitgegeven aan nog meer onderzoek. Of het verdwijnt in een kast in Zeist; op naar het volgende feestje.