Column - Rene van Maarsseveen

Paul, een goede vriend van me, heeft vanuit zijn woning op de hoogste verdieping van een appartementencomplex een prachtig uitzicht over de skyline van Utrecht. Voor hem is het natuurlijk al gewoon geworden. Maar voor mij is het telkens weer genieten als ik bij hem binnen stap.

Elk seizoen of weertype brengt zijn eigen pracht. In januari ligt er een prachtige witte deken over de stad. In het voorjaar komt er geleidelijk kleur in beeld van bloesem en andere bloei. En in de zomer is het bladerdek naar de stad groen in allerlei schakering.

Met een verrekijker halen we de gebouwen dichterbij. Dan is de voortgang van het nieuwe Stadskantoor goed zichtbaar en zijn andere gebouwen beter te onderscheiden. Toch blijkt het oriënteren op de gebouwen in de stad zelfs met een verrekijker nog een hele opgave.

In gedachten fietsen we door de stad om de ligging van de gebouwen te ontdekken, gebouwen die zich vanuit de woning van Paul ergens anders lijken te bevinden dan we zouden denken. Turend door de verrekijker moeten we referentiepunten zoeken, zoals de molen in de Adelaarstraat, de flats aan de Aziëlaan en natuurlijk de Dom.

Paul kan niet alleen de skyline van Utrecht zien, maar bij helder weer zelfs de Amsterdamse Arena. En dat is maar één kant van zijn woning. Vanuit zijn keuken kijkt hij op dezelfde wijze over Bilthoven en Amersfoort.

Maar de Utrechtkant is het mooist. Daar heb ik ook af en toe een zonsondergang meegemaakt. Dan zie je een grote bal in een rozerode lucht die daalt in een geleidelijk in oranjeblauw veranderende lucht waarachter de geslonken lichtbal verdwijnt.

Ook daarbij zijn de seizoensverschillen goed te zien. Want in de winter gaat de zon, vanuit Pauls woning gezien, achter de Domtoren onder en in de zomer rechts van de drie flats aan de Lamerislaan.

Kijkend vanuit het grote raam zie ik ook de enorme hoeveelheid groen. Op straatniveau valt het nauwelijks op. Maar vanaf vierentwintig meter hoogte naar de horizon kijkend, scheert je blik over de talrijke bomen en struiken. Dan blijkt Utrecht veel groener dan ik dacht.

Ik had Paul al een paar keer gezegd dat ik de skyline van Utrecht nog eens vanaf zijn terras wilde fotograferen. Vaak was het echter te heiig of hing er een andere waas over de stad. Een paar keer lukte het wel.

Ik zette mijn camera op het statief en maakte drie opnamen met steeds een kleine draaiing. De opnamen zijn door Geert Visser van Office-Care met elkaar verbonden (stitchen) tot de afbeelding hieronder.

René van Maarsseveen