Rene van Maarsseveen - Wanneer je ruim 35 jaar dagelijks auto rijdt, zoals ik, ontwikkel je een verkeersgevoel. Je bent op een gegeven moment een onbetaalde, autodidactisch verkeersdeskundige.

Let op, ik schreef in de eerste zin ‘zoals ik’, daarmee bedoel ik niet een vergelijking met anderen die al tientallen jaren op de weg zitten. Ik refereer aan mijn bewuste rijden en de verwondering en de open blik voor verkeersproblemen, verkeersoplossingen en het rijgedrag van anderen (… ja, en mezelf)..

Vaak genoeg immers hoor ik geklaag op verjaardagen of in de kroeg over het verkeer. Van veel klagers weet ik dat ze niet kunnen rijden of te weinig het geheel zien om een juiste observatie voor hun aangevoerde detail te kunnen hebben. Bij de meeste klagers is het echter eigen belang. De automobilist klaagt over de voorzieningen voor de fietser, de fietser over de voetganger, de winkelier over de parkeerplaatsen etcetera.

Bewonersavonden hebben daarom, weet ik uit mijn ervaring als extern communicatieadviseur bij diverse gemeenten, weinig zin. Dat zo’n bewonersavond vaak mosterd na een al verorberde gemeentelijke maaltijd is, waarbij voor de burger nog wat kruimels te halen zijn, is een bijkomende reden voor het onnut van zulke avonden.

Utrecht

De Gemeente Utrecht is al een paar jaar bezig met het verkeer. Eigenlijk zou ik moeten zeggen stedenbouwkundige ontwikkeling. Want bij alle nieuw- en verbouw in de gemeente hoort een straten- en verkeersplan. Daarin moet met meerdere gebruikers rekening worden gehouden. Met de voetgangers, vaak uit de buurt, fietsers die een paar wijken overbruggen, auto’s die van en naar de stad gaan en openbaar vervoer. Elke politieke partij legt zijn eigen prioriteiten, die ik verder buiten beschouwing laat.

Als onbetaald, autodidactisch verkeersdeskundige valt me in Utrecht vooral de rijstebrij op, om maar even in de maaltijdsfeer te blijven. Sommige oplossingen zijn praktisch. Daar is ongetwijfeld ter plaatse gekeken naar de situatie. Wellicht door een autodidactisch verkeersdeskundige of op zijn minst door iemand met liefde voor zijn vak. Bij andere oplossingen kun je niet anders vermoeden dan dat ze achter een bureau of bij de koffieautomaat zijn bedacht.

De ambtenaren van het laatste soort zou ik willen vragen (aanraden), ga eens als toerist door de stad rijden. Stel je, het liefst een buitenlandse, toerist voor die zijn weg moet vinden in de stad. Wanneer je dat doet ontdek je de onhandige, onlogische en zelfs problematische verkeerssituaties die je creëert door vanuit boekjes te denken, achterhaalde onderzoeken te gebruiken of teveel op je collega’s van Burgerzaken te leunen.

Voorbeelden

Ik ga hier geen concrete voorbeelden geven. Het is geen Utrechts probleem. Er zijn steden waar het slechter is geregeld en er zijn ook voorbeelden van goede oplossingen. In het algemeen zou ik willen zeggen: zet geen verkeerslichten op plaatsen waar het verkeer zichzelf regelt, versmallen naar één rijstrook verlegt slechts het probleem naar voren, doseerinstallaties zorgen voor ergernis, niet voor ontmoediging etcetera. 

Nogmaals ambtenaar, ga eens als een toerist door de stad rijden. Dan zie je hopelijk ook dat je van je prachtige historische stad een gedrocht maakt van wanstaltige vluchtheuvels, rare versmallingen, stationair draaiende motoren en belachelijke busbaanverhogingen.