Louis Engelman - Een mooi moment. Dat is een zomerse zondagmorgen om tien voor tien als ik op mijn balkon van alle kanten het gebeier hoor van de kerkklokken in mijn omgeving. Het bronzen geluid vanuit Lombok, Majella en Oog in Al mengt – als de wind goed staat - feestelijk met de sonore klanken vanuit de Domtoren. Heerlijk zo’n vijf minuten durend ontbijtconcert.

Ja, ik houd van klokkengelui. Maar het moet geen uren gaan duren. Of om het kwartier herhaald worden. Daarom kan ik me goed voorstellen dat het geklingel van het Domcarillon midden in de nacht je tot een staat van halve waanzin kan drijven. Zeker als het tussen twaalf en acht uur 32 keer z’n klanken uitstrooit. Ik denk dat ik er ook gek van zou worden.

Daarom vind ik het niet zo vreemd dat enkele omwonenden van de Dom het stadsbestuur vragen het carillon tijdens die uren te laten zwijgen. Zodat ze eindelijk eens rustig kunnen slapen. Wie zou ze dat niet gunnen?

Nou, een heleboel Utrechters, zo begrijp ik uit de reacties in de media. Die voeren allerlei argumenten aan om het nachtelijke geklingel te laten voortduren. Traditie: het carillon laat zich al eeuwen horen. Eigen schuld: dan had je maar niet in de binnenstad moeten gaan wonen. Overgevoeligheid: het geluid is helemaal niet zo hard.

Tja, voor al die argumenten is misschien wel iets te zeggen. En het is onmiskenbaar dat de klokjes van de gebroeders Hemony ook midden in de nacht vrolijk klinken. Maar, denk ik dan, voor wie doen ze dat eigenlijk? Voor de nachtbrakers die de cafés verlaten? Voor de mensen die in een nachtdienst zitten? Veel zullen er dat niet zijn.

Bovendien lijken de echte liefhebbers van het carillon er ’s nachts geen last van te hebben. Die slapen er kennelijk gewoon doorheen, of wonen ver genoeg weg. Maar dan horen ze die klokken dus helemaal niet! Wat is dan de reden dat ze tegen het tijdelijk uitzetten van het carillon zo gekant zijn? Ik begrijp dat niet goed.

Kortom: zet het carillon tussen twaalf en acht uit. Weet bij de laatste dwarrelende klanken dat het tijd is om te gaan slapen. En laat je ’s morgens vrolijk wekken. Geniet dan bij je ontbijtje van het eeuwenoude geklingel dat weer een nieuwe dag aankondigt.

Carillon van de Domtoren. Foto: Ton van den Berg