Door Willem Geijssen - Het water is terug van weggeweest! Als je van een verdwenen beeld mag spreken dan heb je het wel tegelijk over meerdere verdwenen beelden! Ik woon vlak om de hoek dus word ik er vrijwel dagelijks mee geconfronteerd!

Jarenlang hebben we tegen dat armzalige stukje Weerdsingel aangekeken, van de Weerdsluizen naar het Paardenveld, dat ophield voor het eigenlijk begon: eindelijk weg! Dat zullen we niet missen.

We hebben er zelfs met onze auto’s overheen gereden, daar waar ooit de mosterdfabrieken hebben gestaan: Van Rijn’s  Mosterd en Azijn en waar nu die keurige moderne woninkjes op de Nieuwekade staan. Grote verkeerspleinen vond men toen de top. Op de plek waar nu de Monicabrug ligt lag een enorme rotonde, net als aan de kant van de Amsterdamsestraatweg.

Verkeersplein Oudenoord waar nu Monicabrug ligt. Foto: HUA

 Nu kun je weer die bocht maken van de Weerdsingel naar de Daalsesingel, ook al is het niet zo breed als toen de Molenbrug er nog lag, tot 1969, die de Straatweg met de Markt op het Paardenveld verbond, maar het is zeker geen slootje van 2 meter breed, zoals ooit Utrechts bekendste ex-politicus suggereerde, die het een veel te dure grap vond.

De Molenbrug spreekt nog altijd tot mijn verbeelding, die draaibrug waar ik met mijn oma overheen liep, op weg naar de markt, want toen was het Paardenveld nog een plein, groot genoeg voor wel 100 kramen! Vergeef me als ik overdrijf. Verdwenen beelden. Kan die parkeergarage niet weg en de markt daar weer naar terug? In plaats van daar zo’n megabioscoop te bouwen? Ik pleit er niet voor om ook nog de drie molens terug te plaatsen en misschien is de markt ook te ver gezocht. Maar naar mijn idee trekt Utrecht nog altijd graag een veel te grote broek aan!

 De Molenbrug. Foto HUA

Nu hebben we in ieder geval het water terug en zijn we af van zo’n ander stukje van Hier tot Nergens! Ik doel op dat korte stukje snelweg, waar je altijd een bon kreeg omdat je er in werkelijkheid slechts 50 mocht rijden, maar waar de suggestie van Grote stappen Snel thuis je altijd te hard liet rijden!

De tunnelbak. Foto: CU2030

Dat stukje snelweg was, net als Hoog Catharijne en de demping van de singel, een indirect gevolg van het onzalige plan Feuchtinger halverwege de vorige eeuw. Een Duitse architect, die van het toenmalige gemeentebestuur onder leiding van burgemeester De Ranitz, de opdracht kreeg de binnenstad en het singelgebied aan te passen aan de moderne tijd.

Ze maakten het met die plannen zo bont dat zelfs de alom gerespecteerde katholieke Utrechtse dichter Jan Engelman actievoerder werd. Hij mobiliseerde de tegenstander en streed fel en met succes tegen de plannen om de singels en de stadsbuitengracht te dempen, hoewel dat later toch resulteerde in Hoog Catharijne en de Catharijnebaan, naar ontwerp van de architect J.A. Kuiper, die delen van het oorspronkelijke plan overnam.

We zijn er nog betrekkelijk goed van af gekomen, want in het oorspronkelijke plan was zelfs nog een deel van de Oudegracht gedempt, zodat je lekker makkelijk kon doorsteken naar het stadhuis en waren de huizen aan het Voor - en Achter Clarenburg gesloopt, zodat de stadsbussen en taxi’s netjes voor de ingang van Hoog Catharijne konden worden gestald.

Gelukkig zijn de oude bestuurders door de tijd ingehaald, maar wat mij betreft werden ze door justitie vervolgd, waar ze zich heden ten dage ook bevinden!

We mochten nog blij zijn dat uiteindelijk alleen dat stukje singel van Straatweg naar Willemsplantsoen verdween.

 De eerste bootjes op de nieuwe singel. Foto: W.Geijssen

Laten we blij zijn met de terugkeer van het water, dat nu eens niet verbonden wordt met de rampspoed die het vaak bracht, maar nu de vergane glorie in ere herstelt!

Jammer dat we alleen nog maar tot Tivoli-Vredenburg kunnen, want voor het laatste stukje naar het Willemsplantsoen is nog geen budget. We komen nog zo’n 9 miljoen tekort! Waar blijven de ondernemers om die poen te doneren? Of is het de bedoeling dat we iets regelen via crowdfunding?