Henk Roozeboom - Op 4 januari 2016 moet de renovatie van de Douwe Egbertszaal in Stadsschouwburg Utrecht helemaal klaar zijn. Daarmee is de verbouwing van de schouwburg afgerond. Maar dan mag er ook niets meer tegenzitten.

Ondanks een uitgebreide inventarisatie van de mogelijke aanwezigheid van asbest voor de start van de verbouwing van de Douwe Egbertszaal, werd er asbest gevonden op een onverwachte plaats: boven het plafond. Het was extra vervelend omdat het ziekteverwekkende bouwmateriaal zodanig was verwerkt dat het niet een-twee-drie op te ruimen viel. Intussen draaien, na de eerste fase van de verbouwing, stadsrestaurant Zindering en de Blauwe Zaal weer op volle toeren. Maar wanneer je een kijkje neemt achter de stofwanden, vraag je je af of de deadline van januari wel gehaald kan worden. De grote zaal lijkt nog volledig gestript, de bar in de foyer heeft zijn nieuwe vorm al wel gekregen maar er wordt nog druk aan geschuurd en/of geplamuurd. Overal zie je vaklui aan het werk.

Om de klus op tijd te kunnen klaren wordt er ‘s avonds en in de weekenden doorgewerkt. “Dat moet ook wel”, zegt directeur Lucia Claus, nuchter. “Vanaf januari beginnen de voorstellingen. Er is gewoon geen weg terug. Alles moet dan draaien zoals het publiek van ons gewend is.” De officiële opening is op 27 januari. Vol trots zegt Claus dat de tweede fase van de renovatie, de verbouwing van de Douwe Egbertszaal, voor 75 procent door de schouwburg zelf is gefinancierd. Dat heeft de schouwburg mede kunnen doen dankzij de sponsors, die deel uitmaken van de door de schouwburg in het leven geroepen Stadsschouwburg Foundation. Daaraan nemen bedrijven, advocatenkantoren, onderwijs- en andere instellingen deel.

Maar belangrijk zijn ook de bijdragen van de fondsen waarvan we de namen overal tegenkomen als het om theater gaat. Dat zijn het VSB-, K.F. Hein-, Fentener van Vlissingen- en Elise Mathilde Fonds en de Stichting Zabawas. Het is goed om deze fondsen ook een keer, en zeker in deze kersttijd, onder de aandacht te brengen. Ze zijn onder andere in het leven geroepen door particulieren die de fondsen met privékapitaal, legaten en donaties van geld voorzien. Vermogende mensen die de maatschappij willen veraangenamen met zaken die ons leven zowel materieel als immaterieel kunnen veraangenamen. Deze fondsen hebben niet alleen bijgedragen aan de verbouwing, maar financieren ook de gezelschappen die hun producties in diezelfde schouwburg of op andere podia vertonen. Zonder hun bijdrage zou de culturele sector niet zo kunnen floreren.

Niet alleen de gezelschappen hebben daar baat bij maar wij allemaal. Dankzij de financiële cadeaus kunnen tienduizenden mensen van het theateraanbod genieten. En waarom? Omdat de fondsen de cultuur een warm hart toedragen. En zij niet alleen. Er zijn ook cultuurminnaars met een kleinere portemonnee die de schouwburg steunen. Zij hebben voor € 750,- een stoel geadopteerd waar ze weliswaar vijf jaar lang een voorkeursbehandeling voor terugkrijgen, maar zij zien die adoptie ook als een gebaar, om iets goeds te doen voor de cultuur in onze stad. Inmiddels is er met deze stoelenactie al € 150.000,- binnengekomen. “En er zijn nog stoelen beschikbaar”, zegt Claus enthousiast, “Je kunt ze ook als kerstcadeau aan iemand geven. Dat is toch hartstikke origineel!”

Meer informatie: www.stadsschouwburg-utrecht.nl